Αν και δεν είχα σκοπό να επέμβω ξανά, αφού όσα είχα να πω τα ανέφερα πιο πάνω, θα σου απαντήσω στα τεχνικά:
Προφανώς μέσα σε αυτά τα 11 χρόνια δοκιμάσαμε αρκετές «πλατφόρμες» και frameworks, αν και το ξεκίνημα μας ήταν με Wordpress που εκείνη την εποχή (2011) ήταν το πληρέστερο κατά την άποψη των τεχνικών της ομάδας.
Προσωπικά όμως, μου άρεσε πιο πολύ όταν έγινε η μετάβαση σε Drupal το οποίο το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, τουλάχιστον από την πλευρά του συντάκτη. Και αυτό καθώς το Drupal είναι απαιτητικό στη διαχείριση του και χρειάζεται τόσο γνώσεις όσο και υπομονή.
Θυμάμαι πάντως, πως το στήσιμό του και οι λειτουργίες του είχαν αποτελέσει μνεία από τη κοινότητα του Drupal.
Να διευκρινίσω εδώ πως για τις μεταβάσεις αυτές αποφάσιζε η τεχνική ομάδα (5-6 άτομα την εποχή εκείνη) και στους συντάκτες μας έστελναν ένα αναλυτικότατο PDF όπου εξηγούσαν τον τρόπο δημοσίευσης, διαστάσεις εικόνων κλπ.
Όπως έγραψα και πιο πάνω, επειδή τότε ήταν ιδιαίτερα πολυάριθμη η ομάδα ο καθείς ήταν στο είδος του και έτσι απλά συμβαδίζαμε με αυτές τις αποφάσεις. Πόσο δε μάλλον όταν αυτές αφορούσαν τεχνικά θέματα.
Το 2017, μετά από μια κάμψη και την επαναφορά της σελίδας, ξεκινήσαμε πάλι με Wordpress. Στην πορεία όμως και αφού προηγήθηκε η μεταφορά σε νέο hosting (του Okeanos συγκεκριμένα), ο άνθρωπος που ασχολούνταν με τα τεχνικά, έκρινε πως ήρθε η ώρα για κάτι διαφορετικό. Δηλαδή, για κάτι που θα κατανάλωνε τους ελάχιστους πόρους. Το ζητούμενο ήταν μια σελίδα που θα επικεντρωνόταν στην ανάγνωση των άρθρων και όχι μια σελίδα λατέρνα με φρού-φρού και ανούσιους εντυπωσιασμούς. Έτσι λοιπόν, περάσαμε στο αξιόλογο (και αρκετά geek) Hugο.
Αυτός και ο λόγος που η σελίδα, αυτή τη στιγμή, φορτώνει σε χρόνο dt τόσο στον υπολογιστή όσο και στο κινητό σου.
Επίσης, όπως είναι ευνόητο, ήταν αδύνατο πρακτικά και από θέμα χρόνου να μεταφερθούν όλα τα προηγούμενα άρθρα. Αυτό, επειδή αφενός χρειαζόντουσαν μορφοποίηση, καθώς στο πέρασμα του χρόνου και με όλες τις αλλαγές είχαν χαθεί εικόνες και επειδή προφανώς αρκετά άρθρα ήταν πλέον παρωχημένα λόγω παλαιότητας. Έτσι, μεταφέραμε μόνο ορισμένα παλιά.
Κακώς αναφέρθηκε πιο πάνω πως ήταν 11.000. Όσο θυμάμαι, οι δημοσιεύσεις μόνο στο blog ξεπερνούσαν τις 28.000 και αυτό μέχρι και τον Δεκέμβρη του 2016 (και φυσικά, αναγνωρίζω πως μέσα σε αυτό τον όγκο δημοσιεύσεων υπήρξαν αρκετές κακές, άστοχες κλπ. Κάτι άλλωστε που συμβαίνει σχεδόν παντού. Ακόμα και εδώ).
Αυτό που λες για «συνονθύλευμα wiki με blog» δεν καταλαβαίνω τι εννοείς και έτσι δε μπορώ να απαντήσω.
Όπως και δε μπορώ να μπω στο μυαλό σου για το τι θεωρείς εσύ σαν πολιτικοποιημένο. Για εμένα όμως, όπως ανέφερα και πριν, η τεχνολογία είναι εξόχως πολιτικοποιημένη.
Μη ξεχνάμε άλλωστε, πως μιλάμε καταρχάς για Πληροφορία/Κώδικα. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που διατελείται παγκοσμίως μια αλλαγή στις δομές της οικονομίας με την πληροφορία στο προσκήνιο. Η πληροφορία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παραγωγή λογισμικού, φαρμάκων, αυτοκινήτων, ρούχων, βιοτεχνολογικών εργαλείων, νανοτεχνολογικών υλικών, πολιτισμού κλπ. Όλες αυτές οι οικονομίες που αναπτύσσονται γύρω από την παραγωγή της πληροφορίας αποτελούν, πλέον, τη ραχοκοκκαλιά της παγκόσμιας ανάπτυξης.
Δυστυχώς όμως, οι κοινωνίες (σαν μάζες) διακατέχονται από τεχνολογική (και όχι μόνο) άγνοια. Και αυτό οφείλεται όχι στα ψέματα όπως πολλοί ισχυρίζονται μα στις μισές αλήθειες μέσα από τις οποίες χτίζονται ολόκληροι μύθοι. Όπως και έχει λοιπόν, σε έναν πλανήτη που κυριαρχείται από υπάνθρωπους το μόνο που μας έχει απομείνει είναι η ξιφολόγχη των λέξεων.
Για να δώσω και μια γλαφυρότητα σε αυτό, ώστε να γίνει πιο αντιληπτό, θα χρησιμοποιήσω τους στίχους του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι:
Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε
και κλέβουν ένα λουλούδι από τον κήπο μας
και δε λέμε τίποτα.
Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια, σκοτώνουν το σκυλί μας
και δε λέμε τίποτα.
Ώσπου μια μέρα -την πιο διάφανη απ” όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε το φόβο μας που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.
Κι’ επειδή δεν είπαμε τίποτα πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα.
Δεν ξέρω, μα δεν το βρίσκεις παράξενο που στις κατά τ’ άλλα, τεχνολογικά αναπτυγμένες κοινωνίες μας υπάρχει φτώχεια, εξάρτηση από κοινωνικά παντοπωλεία και ουρές συσσιτίων για παράδειγμα;
Δεν είναι αυτά μια διαμάχη σε αξιακό επίπεδο;
[σου συνιστώ να διαβάσεις το βιβλίο: «Δυνατότητα μιας αυτόνομης κοινωνίας» του Καστοριάδη]
Όσον αφορά τα του υπολογιστή με scart, όσο θυμάμαι, είχα γράψει ένα σχετικό άρθρο πολλά χρόνια πριν και αναφερόμουν σε ένα εκπληκτικό μηχάνημα που έδινε (όχι δωρεάν βέβαια), ο ΟΤΕ εκείνη την εποχή, το DAUPHIN που είχε προεγκατεστημένα τα Windows 95.
Πολύ μπροστά για την εποχή του σαν hardware και προσαρμοσμένο στις τότε ανάγκες που ήταν ακριβές οι οθόνες, μα λόγω του scart μπορούσες να το συνδέσεις στη τηλεόραση που όλοι είχαμε.
Το χρησιμοποιούσα μάλιστα μέχρι και το 2013 σαν δευτερεύον βέβαια μηχάνημα και μάλλον συναισθηματικά. Αν σ’ ενδιαφέρει μπορώ να σου ανεβάσω και φωτογραφίες του, αφού το έχω ακόμα αποθηκευμένο.
Κλείνοντας, όπως είναι ευνόητο (;) νομίζω πως κανένας άνθρωπος και οι ιδέες του δε μπορούν να αρέσουν σε όλους. Έτσι συμβαίνει και σε μια ιστοσελίδα. Άλλωστε, όσο θυμάμαι, ένα από τα πρώτα-πρώτα σχόλια που είχαμε το 2011 ταν μια λεκτική επίθεση του γιατί ασχολούμαστε με το Linux. Και να φανταστείς πως τότε, οι μόνες δημοσιεύσεις που είχαμε (40-50 περίπου) αφορούσαν λογισμικά (απλές εφαρμογές δηλαδή).
Σε αυτό το πλαίσιο διαφήμιζε την πραμάτεια του με το βάρος, πράμα θεμιτό αν πουλάς περτικάλια αλλά αγοραίο και χυδαίο αν πουλάς βιβλία. Το να περιγράφεις για ένα site ότι έχει μεγάλο αριθμό άρθρων κατά τη γνώμη μου δεν συνιστά αναλογία με τον τηλεπαντοπώλη - είναι έμμεσος δείκτης, κατά κανόνα, του αριθμού των συμμετεχόντων, της εμπλοκής που έχουν με το project και της συνέπειας / συνέχειας σε βάθος χρόνου. Άλλωστε για την υψηλή γενικώς ποιότητα του περιεχομένου του os.arena δεν είδα πρακτικά κανέναν να διαφωνεί.
- για το os.arena) δεν χαίρομαι να βλέπω να εξελίσσεται ένα flamewar παλαιάς κοπής στο thread αυτό. Το αδικεί, ειδικά στα μάτια ανθρώπων που δεν το έχουν ζήσει (σαν του λόγου μου).