Προσπαθώ να σκεφτώ σκεφτώ έναν τίτλο για αυτό το topic και ένα tag
Και καλά, tag θα βάλω Slackware από συνήθεια :P
Τίτλο όμως; Ας το ονομάσουμε λοιπόν:
“ Η GNU ΑποΘέωση ”
Κατέχοντας μια σχετική εμπειρία 30 ετών στο αντικείμενο έχω διδαχθεί κάποια πράγματα, γνωρίζω πχ πως αυτής της θεματολογίας οι συζητήσεις περνάνε από φάσεις, αλλά τελικά καταλήγουν ως εξής:
- Σε προσπάθεια να κερδηθούν οι εντυπώσεις
ή
- Σε προσωπική φιλονικία
Το που και πως θα καταλήξει, εξαρτάται από το πως και πότε θα ξεπεραστεί η φάση του φιλοσοφικά και επιστημονικά κεκαλυμμένου “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ”. Ενώ παράλληλα θροΐζει στα νοητά ώτα το χειροκρότημα των ακροατών! Τα παλαμάκια, τα likes, οι καρδούλες κ.α είναι το θρόισμα, επίσης η φυσική (μεταπτωτική) προαίρεση μας για αυτονομία – αυτοεπιβεβαίωση είναι το ελατήριο.
Γενικά κι εδώ συναρτήσεις έχουμε …
Περνώντας λοιπόν στην τελική φάση και αφού ο σοφός νους μας, δεν μας επέτρεψε να δρομολογήσουμε το νήμα στην 2 περίπτωση. Τι μας απέμεινε; Η πρώτη!
Κι εδώ πάλι υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, ως φαίνεται, διότι το φιλοθεάμον κοινό έχει περιορισμένη οπαδοποίηση.
Δεν πάει προς τα εκεί η εξίσωση και βλέπω exit 1 στην συνάρτηση εν τέλει…
Αυτό μπορεί να εξηγηθεί, με τις παρακάτω υποθέσεις…
*) Έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν
**) Δεν έχουν κάτι να πουν
***) Το διασκεδάζουν έτσι κι αλλιώς
Η πρώτη και η τρίτη περίπτωση είναι δύσκολο να γίνουν compile αφού δεν έχουμε αρχείο .configure και το autogen.sh δεν βρίσκει ούτε μερικές στοιχειώδεις πληροφορίες πχ
–build=?
–host=?
–target=?
Τρέχοντας το config.gess ανακάλυψα πως ισχύει μια τέταρτη περίπτωση.
****) Να έχουν πιο πολύ νου!
Κλέβοντας από νου τους λοιπόν λίγη σοφία, δεν προδιατίθεμαι να κερδίσω τις εντυπώσεις ούτε να αλλάξω την ιδέα, άποψη,γνώση κανενός.
Όπως άλλωστε δήλωσε το 1999 μΧ στο θέατρο της Επιδαύρου η γνωστή καλιτέχνις Lady Angela
“ουδείς άσφαλτος”
Τα ερωτήματα σου επιστημονικά απαντώνται στα video που δεν είδες.
Κατανοώ.
Μερικές μόνο διαπιστώσεις, δεν έχει νόημα αν αγοράζεις βιβλία, την έχω εξίσου μεγάλη… την βιβλιοθήκη. Αυτό δεν λέει κάτι από μόνο του το γνωρίζεις θεωρώ.
Αν έλεγε δεν θα υπήρχαν εξαιρετικά μεγάλοι επιστήμονες με περγαμηνές , που μια χαρά κατέστρεψαν τον κόσμο… Η γνώση από μόνη της δεν λέει κάτι.
Το σεμεδάκι άλλωστε, δείχνει στα μάτια μου, την ποιότητα του ανθρώπου. Και αυτό είναι ανώτερο από την γνώση, αυτό είναι που εκτιμάται , ουχί η γνώσις η οποία φυσιοί…
Ακολουθεί ένα σεντόνι-τεντόπανο “πριμαβέρα” περί αποδείξεως του εναντίου :D
Σε ανύποπτο χρόνο είχα δηλώσει πως sudo shutdown os.arena - #112 από amonaxos
“Η εξέλιξη είναι συμπαντικός νόμος. Δεν είναι σίγουρο αν είναι θεμελιώδης συμπαντικός νόμος ή μεταπτωτικός. Γνώμη του ταλαίπωρου μυαλού μου είναι πως ισχύει το πρώτο, αλλά αυτό είναι άνευ σημασίας.”
Στο δικό μας δε χοροχρονικό Η θεωρία του δαρβίνου - #10 από amonaxos συνεχές ρώτησα:
“Πολλά μπορεί να πει κάποιος για το θέμα τούτο, αλλά πρώτα πρέπει να αποφασίσουμε για ποια “εξέλιξη” μιλάμε ώστε να μπορούμε να συνεννοηθούμε.”
Απάντηση δεν πήρα, εκτός κι αν η απάντηση είναι πως μία θεωρεία εξέλιξης υπάρχει αυτής του Δαρβίνου.
Αν πραγματικά αυτό είναι η απάντηση, δεν έχω να προσφέρω κάτι άλλο περί εξελίξεως ή μη.
(Επίσης μίλησα και για 4 διάσταση, πάλι απάντηση δεν πήρα. Την αποδεχόμαστε ή όχι;)
Διότι δεν υπάρχει πια “θεωρεία της εξέλιξης” γενικώς και αορίστως.
Γενικά υπάρχει μόνο στα μυαλά των προτεσταντικών σεκτών και στα μυαλά αντιχριστιανικών επιστημόνων που δεν μπορούν να αποδεχτούν (και σωστά) την προτεσταντική κοσμοθεώρηση ή οποία βασανίζει την ανθρωπότητα πολλούς αιώνες.
Στο πλαίσιο αυτό η Θεωρία της εξέλιξης εγκλωβίστηκε στην λαθεμένη θεωρεία του Δαρβίνου ό οποίος επειδή έχασε σε μικρή ηλικία τα παιδιά του και επειδή έζησε σε ένα καταπιεστικό ηθικοχριστιανικό προτεσταντικό περιβάλλον , τα έβαλε με τον Θεό…
Έτσι ο Καρλ Μαρξ, γιος πάστορα, αγκάλιασε την θεωρεία αυτή, αφού βρήκε επιστημονική “απόδειξη” που έκφραζε την μαύρη παιδική ζωή που πέρασε σπίτι του λόγω προτεσταντικών αρχών. Ουσιαστικά δράση αντίδραση…
Η ίδια δυστυχώς προτεσταντική,ηθικίστικη και νομοτελειακή κοσμοθεώρηση και θεολογία, ήρθε στην Ελλάδα από την πρώτη εποχή της ανασύστασης του Ελληνικού κράτους.
Για αυτό φρόντισαν οι Βαυαροί αντιβασιλείς και ο δυτικοθρεμένος Αδαμάντιος Κοραής.
Η πατερική θεολογία δεν υπήρχε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς και στην προσπάθεια τους οι Γερμανοί να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους, έστειλαν στην Γερμανία για να αποκτήσουν πτυχίο θεολογίας, ιερείς και λαϊκούς. Στην δύση εφευρέθηκε ο όρος πως η θεολογία μαθαίνεται στα πανεπιστήμια, πράγμα εσφαλμένο. Αυτοί λοιπόν εκεί βγήκαν ορθόδοξοι προτεστάντες θεολόγοι αφού αυτά που τους μάθαιναν δεν ήταν σύμφωνα με την πατερική θεολογία αλλά σύμφωνα με την ανθρώπινη χριστιανική λογική. Έτσι επικράτησε και εδώ μια λάθος προσέγγιση του Θείου και μια λάθος στάση απέναντι σε κάθε τι επιστημονικό που ερχόταν σε αντίθεση με την επιστημονική ερμηνεία της Βίβλου.
Αν έλειπε το Άγιο Όρος θα είχαμε γίνει όλοι προτεστάντες και στον τύπο, γιατί στην ουσία ήμαστε άσχετα αν πιστεύουμε ή όχι.
Για να γίνει αυτό κατανοητό ακόμα πιο πολύ λέγω τούτα:
Η Βίβλος δεν είναι κοράνι. Δεν μας πέταξε ο Θεός ένα βιβλίο από τον ουρανό και δεν μας είπε σε αυτό να πιστεύεται.
Η Βίβλος δεν ερμηνεύεται επιστημονικά, δεν στοχάζεται, δεν είναι φιλοσοφία.
Η Βίβλος δεν αναφέρει το πως έφτιαξε ο Θεός τον κόσμο. Αλλά αναφέρει πως η πρώτη Αιτία των πάντων είναι ο Αυθύπαρκτος Θεός. Ο ΩΝ , ο υπάρχων…
Ο Θεός της Βιβλου είναι Αναρχικός, δεν έχει αρχή. Τα χέρια όμως του Θεού είναι οι φυσικοί νόμοι που δημιουργούν το Σύμπαν. Η δημιουργία ακόμα συνεχίζεται άρα υπάρχει εξέλιξη.
Αυτά τα ξεκαθαρίζω για να ξέρουμε τι πιστεύει η Ορθοδοξία. Αν οι “γνήσιοι” ορθόδοξοι δεν τα κατανοούν αυτά δεν με απασχολεί καθόλου. Να διαβάσουν τους πατέρες…
Επίσης όσοι ταυτίζουν τον χριστιανισμό με τον προτεσταντισμό πρόβλημα τους, δεν θα απολογηθώ εγώ…
ΔΕΝ υπάρχει στην ορθοδοξία καμία αντιπαλότητα επιστήμης – θρησκείας
Πρώτα γιατί η ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία και δεύτερον γιατί άλλη η δουλειά του kernel και άλλη του GNU…
Το ότι συνυπάρχουν δεν είναι σημείο αντιπαλότητας.
Αντιπαλότητα έχουν όσοι θρησκεύουν από την μία μεριά και όσοι έχουν αντι-θρησκευτικό συναίσθημα από την άλλη.
Αυτά τα δύο είναι ταμπέλες. Χωρίς να θέλω να συμψηφίσω τις ταμπέλες αναφέρω ενδεικτικά την ταμπέλα του κομουνιστή, του μαρξιστή, του αγνωστικιστή, του ουμανιστή , του ναζιστή, του φασίστα κτλ οι οποίες όλες αυτές οι ταμπέλες έχουν υπόβαθρο την θεωρεία του Δαρβίνου και προσπάθησαν να αποδείξουν στην πράξη πως δεν υπάρχει άλλος θεός πλυν του ανθρώπου και των κοινωνικών συνόλων που μπορούν να αυτοριθμιστούν εξελίσσοντας το είδος και κατ επέκταση την φύση στην τελειότητα.
Επειδή όμως κατέρρευσαν στην πράξη , ανασυντάχτηκαν και είναι το ίδιο φιλοσοφικό “ιερατείο” που μας οδηγεί στον meta-άνθρωπο ώς μόνη ελπίδα απεγκλώβισης από τον Θεό και αποδείξεως της ανθρώπινης θεότητας, ως αθάνατο πια ον.
Στην αντίπερα όχθη είναι το άλλο ιερατείο των θρησκειών, στην περίπτωση μας το προτεσταντικό, το οποίο δεν μπορεί να αποδεχθεί την αποκάλυψη των φυσικών νόμων, αφού η Θεολογία τους δεν μπορεί να ερμηνεύσει.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα… Με ταμπέλες.
Ο Μέγας Βασίλειος προειδοποιεί ότι “μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την επιστίμη, εφ’ όσον δεν αποβαίνει μία απολυτοποιημένη προσπάθεια, εφ’ όσον δεν την μετατρέπουμε σε είδωλο.
Ο ίδιος ήταν επιστήμονας τεράστιος και δεν τον εμπόδισε αυτό να γνωρίσει τον Θεό.”
Ο Herman T. Engelhardt
λέει :
“Τρία σημεία πρέπει να προσεχθούν.
Το πρώτο είναι ένα πολύ γενικό σημείο.
Εάν δεν ξέρω ότι ο κόσμος είναι μία δημιουργία, ότι υπάρχει ένας Δημιουργός,
ότι υπάρχει μία Ενσάρκωση, και ότι θα υπάρξει μία Τελική Κρίση, κατόπιν περιπλανώμαι
στον κόσμο χωρίς πυξίδα. Δεν ξέρω γιατί ή από που προήλθε ο κόσμος, δεν ξέρω που κατευθύνονται η ιστορία του κόσμου και η ανθρωπότητα, δεν είμαι τελικά σε θέση να γνωρίζω τίποτε με βεβαιότητα.
Η σύγχυση αυτή επιτείνεται ιδιαίτερα μετά την
μετα-νεωτερικότητα, στην οποία όλα τα γεγονότα μεταβάλλονται σε ερμηνεία.
Από τα είδη των ερμηνειών προκύπτει ο πλουραλισμός της μετα-νεωτερικότητας. Αυτή η κατάτμηση των ειδών ερμηνείας μπορεί να γίνει κατανοητή ως προσπάθεια αποφυγής της πραγματικότητας και της δύσκολης πρόκλησης της υπακοής στον Θεό. Το να υπακούει κανείς στον Θεό είναι δύσκολο. Για μένα, για να είμαι καλός σύζυγος,
πρέπει να ενδιαφέρομαι για τις ανάγκες της συζύγου μου. Εντούτοις, μπορώ να πάω στο Άγιον Όρος και δεν μπορεί να μου πεί τίποτα ενώ είμαι εδώ. Ο Θεός απαιτεί
υπακοή από τον άνθρωπο 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Από αυτή την άποψη, ο Θεός είναι πιο απαιτητικός από οποιοδήποτε πρόσωπο που γνωρίζουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο,
οι άνθρωποι θα ήθελαν να ξεχάσουν τον Θεό. Τελικά, απαιτεί από μας τα πάντα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί από εκείνους που περιπλανώνται στον κόσμο χωρίς σαφή προσανατολισμό αισθάνονται ευτυχισμένοι από την κατάστασή τους – τουλάχιστον προς το παρόν.
Το δεύτερο σημείο είναι το εξής: Αν και στην αρχή του 20ού αιώνα πολλοί σκέφτηκαν ότι η επιστήμη θα μπορούσε να κατευθύνει από μόνη τον εαυτό της, τώρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι φθάνουν να αναγνωρίσουν ότι μέσω της επιστήμης κατέχουν τεράστια δύναμη, ωστόσο με έλλειψη σαφούς προσανατολισμού για τον τρόπο χρήσης αυτών των δυνάμεων. Υπάρχει ένας επιστημονικός φονταμενταλισμός με την έννοια ότι πολλοί αναγνωρίζουν ως μοναδική πηγή γνώσης την εμπειρία μέσω των αισθήσεων.
Δεν αναγνωρίζουν την πνευματική εμπειρία, την εμπειρία του Θεού που βρίσκεται στις ρίζες του ορθόδοξου χριστιανισμού. Θέλουν να ξεχάσουν ότι καλούμαστε για να περπατήσουμε με τον Θεό όπως με έναν φίλο, όπως ο Ενώχ και ο Νώε
Αντ’ αυτού, θέλουν να είναι δούλοι στα στοιχεία αυτού του κόσμου, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος Δεν υφίσταται επιστημονικός φονταμενταλισμός, υπό την έννοια ότι πολλοί άνθρωποι τώρα κατανοούν ότι η επιστήμη δεν μπορεί να τους φανερώσει το νόημα της ζωής. Αντ’ αυτού, όλο και περισσότερο, ο καθένας θέλει να προβάλει την κοσμοθεωρία του.
Γι’ αυτό οι χριστιανοί, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, είμαστε τόσο ριζοσπαστικοί. Λέμε στους ανθρώπους ότι αυτό που προέχει είναι αυτό που ανήκει στον χώρο της πίστης, καθώς και ο τρόπος σύμφωνα με τον οποίον ζεί κανείς. Είναι, παραδείγματος χάριν, πολύ σημαντικότερο να είναι κανείς ορθόδοξος από το να είναι καλός ιατρός. Η μεταμοντέρνα αλαζονεία ότι κάποιος πρέπει να κατευθύνει την ζωή του μέσα από μία πολλαπλότητα κοσμοθεωριών εκτρέφει έναν οικουμενισμό που αρνείται ότι υπάρχει Μία αληθινή Εκκλησία.
Το τρίτο σημείο είναι ότι, όταν προσπαθήσει κάποιος να ελέγξει αυτές τις νέες τεχνολογίες, προβάλλονται πολλές αξιώσεις για «δικαιώματα», οι οποίες ασφαλώς δεν στηρίζονται στο βαθύτερο νόημα του σύμπαντος. Αντ’ αυτού, εξαρτώνται από τις διαφορετικές και ξεχωριστές αντιλήψεις για το αγαθό και την πρόοδο.
Το αποτέλεσμα είναι ότι εκείνοι που ζούν στον σύγχρονο κοσμικό πολιτισμό παρεκκλίνουν από τον αληθινό προορισμό τους ως άνθρωποι – «χάνονται» μέσα στον κόσμο. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει ένας αποτελεσματικός κοσμικός ηθικός έλεγχος αυτών των τεχνολογιών. Ο Θεός να μας προστατεύσει!”
Ο δε Διονύσης Π. Σιμόπουλος, Διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου διαπυστώνει:
“Σήμερα λοιπόν, 2.500 χρόνια από τότε που οι προσωκρατικοί Ίωνες φιλόσοφοι πρώτοι προσπάθησαν να εξηγήσουν «αυτόν τον κόσμο το μικρό τον μέγα» με ορθολογικό τρόπο, απαλλαγμένο από θρησκευτικές δοξασίες και την αναγωγή σε υπερφυσικά φαινόμενα, ένα σχεδόν αιώνα μετά τη μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 20ου αιώνα που βασίστηκε στην Κβαντική Μηχανική και στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, τους θεμέλιους λίθους της σύγχρονης φυσικής, αλλά και 15 χρόνια μετά την επιβεβαίωση της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος, μια σειρά από κορυφαία κοσμολογικά ερωτήματα εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα.”
Και έτσι φτάνουμε σε ένα από τα τα πλέον ανεξήγητα θεολογικά θέματα, το οποίο αποτελεί και σημείο αντιρρήσεων, έως και απορριπτικών ενστάσεων εκ μέρους της κλασικής φυσικής θεωρίας, υπήρξε η πίστη στην ύπαρξη ενός άλλου μη αισθητού «πνευματικού» κόσμου, το ίδιο, αν όχι περισσότερο αληθινού από τον κόσμο των ανθρώπινων αισθήσεων. Ο αόρατος, ή ορθότερα μη αισθητός αυτός κόσμος, σύμφωνα με τις απόψεις πολλών θεολογικών ρευμάτων, έπρεπε να συνυπάρχει με τον αισθητό κόσμο μας, αποτελώντας με αυτόν μια αδιαίρετη και άτμητη ενότητα.
Όμως για λόγους συμφέροντος ή ταμπέλας ο μη αισθητός χώρος ως μη μετρήσιμος απορρίπτεται από την μεταμοντέρνα επιστήμη. Ικανοποιώντας το αίσθημα τους περί μη δημιουργίας ενώ οι θεούτσοι τα ανάγουν εν τέλει όλα στον μη αισθητό κόσμο δίνοντας μια ανερμήνευτη μετά-φυσική διάσταση στο όλον σύμπαν το οποίο αναφέρετε στην μία Υπέρτατη αρχή με σχέση υποτέλειας. Έτσι τροφοδοτούν τον μύλο τον υλιστών και στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν…αφού παντού εφευρίσκονται ηθικά διλήμματα από τους μεν, ενώ οι δε ικανοποιούν το άτρεπτα απάνθρωπο ανήθικο μυαλό τους, ονομάζοντας το εξέλιξη.
Ενώ η ορθόδοξη παράδοση δικαιώνεται και από την επιστήμη και από την εξέλιξη των πραγμάτων.
Πχ η χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, δεν παρουσιάζει ηθικά προβλήματα. Θεωρείται ως επιστημονική έρευνα και εντάσσεται στο πλαίσιο της ελευθερίας του ανθρώπου. Τα αποτελέσματα των ερευνών μέχρι τώρα, έφεραν στο προσκήνιο σημαντικά ευρήματα. όπως, ότι οι αλληλουχίες του γενετικού κώδικα, είναι περίπου οι ίδιες ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους . Πράγμα το οποίο ενισχύει τη διδασκαλία της Εκκλησίας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον Θεού και ανθρώπου. Μια δεύτερη ανακάλυψη είναι ότι ο πυρήνας του κάθε κυττάρου, έχει ολόκληρη την πληροφορία για τη σύσταση του ανθρώπου. Από ένα κύτταρο μπορεί να αναπαραχθεί ένας ολόκληρος οργανισμός. Αυτό σημαίνει ότι κάθε απόγονος του Αδάμ μπορεί να θεωρηθεί αντίγραφό του και άρα ο άνθρωπος μπορεί να υποστασιάσει στον εαυτό του κάθε άνθρωπο από τη δημιουργία του Αδάμ μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Ένα τρίτο στοιχείο, είναι ότι το DNA του ανθρώπου μπορεί να διατηρηθεί αναλλοίωτο για εκατομμύρια χρόνια μετά το θάνατο ανθρώπου. Αυτό συνδέεται με τη θέση της Εκκλησίας σχετικά με τη διατήρηση των ανθρώπινων στοιχείων μετά το θάνατο του ανθρώπου.
Και την ανάσταση των νεκρών με το σώμα τους…
Όλα αυτά για επιστήμονες που δεν είναι οπαδοί και δεν ψάχνουν για χορηγίες αλλά κάνουν ευσυνείδητη έρευνα είναι προβληματισμοί και σκέψεις που δεν περνάνε στον ντούκου.
Anthony Flew (ο οποίος σημειωτέον συνέδεσε το όνομά του με την άρνηση νομιμοποίησης της επιστημονικής αξιοπιστίας των θρησκευτικών πεποιθήσεων )
δήλωσε ότι : ότι «η έρευνα του DNA αποδεικνύει ότι η εμφάνιση της ζωής υποστηρίζει επιστημονικά την λογικότητα της ιδέας του ‘Θεού’» βέβαια ο Θεός του είναι “utterly uninvolved in the lives of human beings”
Η επιστήμη λοιπόν με παρατήρηση και πείραμα εξετάζει το επιστητό. Οι πραγματικοί επιστήμονες στοχεύουν στο να μας αποκαλύψουν βασικά τον…τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν όσα μας περιβάλουν ώστε έπειτα να βρούμε την σχέση που έχουν μαζί μας.
Και δεν πρέπει να επηρεάζονται από το κόμμα τους την ποδοσφαιρική τους ομάδα και την γυναίκα τους…
Ναι υπάρχει η λογική απόδειξη των πραγμάτων.
Ο επιστήμονας Μ. Βασίλειος αναφέρει: «Οὐ γὰρ ἐλαττοῦται ἡ ἐπὶ τοῖς μεγίστοις ἔκπληξις, ἐπειδὰν ὁ τρόπος καθ’ ὃν γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ· εἰ δὲ μὴ ἀλλὰ τό γε ἁπλοῦν τῆς πίστεως ἰσχυρότερον ἔστω τῶν λογικῶν ἀποδείξεων»
Εμείς νομίζω οι χριστιανοί χρειάζεται να εξασκήσουμε το μυαλό μας. Μας το ζητεί πάλι ο Μ. Βασίλειος: «(Ἡ Γραφὴ) πολλὰ ἀπεσιώπησεν… παρέλιπε δὲ ἡ ἱστορία τὸν ἡμέτερον νοῦν γυμνάζουσα… ἐξ ὀλίγων ἀφορμὴν παρεχομένη ἐπιλογίζεσθαι τὰ λειπόμενα»
Όταν, λοιπόν, καθώς σκεπτόμαστε τα υπόλοιπα κάνουμε επιστήμη, έχουμε δικαίωμα να διαφωνούμε. Κάθε εποχή θα ξεπερνάει την προηγούμενη, θα την συμπληρώνει ή θα την διαψεύδει, αφού οι επιστήμες προοδεύουν ταχύτατα και η τεχνολογία εκλεπτύνεται.
Σχετικά με το πώς δημιουργήθηκαν τα έμβια όντα σαφής επιστημονική απάντηση ΔΕΝ υπάρχει ακόμα.
Πχ ο αστερίας και η μέδουσα δεν εξελίσσονται είναι ακριβώς το ίδιο όπως ήταν πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια.
Εγώ γιατί πρέπει να αποδεχθώ ότι προέρχομαι από ένα σκουλήκι από τα κόπρανα ενός δεινοσαύρου;
Και γιατί δεν πρέπει να το αποδεχτώ όταν και αν αυτό απολυθεί; Γιατί κατ ουσία η επιστήμη δεν ανακαλύπτει αλλά αποκαλύπτει τα μυστικά για εμάς του Σύμπαντος.
Ο επιστήμονας γιατί πρέπει να θεωρεί τον εαυτό εξ οφίτσιο εχθρό του Χριστού και της χριστιανικής πίστης; Εκτός κι αν πιστεύει πως θα χειραγωγήσει το Σύμπαν κάποτε με τον νου του.
Και από πότε εγώ είμαι αντιμέτωπος με την θεωρεία της εξέλιξης (όχι του Δαρβίνου) σύμφωνα με την πίστη μου;
«Ἑκάστου γένους τὰς ἀπαρχὰς νῦν, οἰονεὶ σπέρματά τινα τῆς φύσεως προβληθῆναι κελεύει· τὸ δὲ πλῆθος αὐτῷ ἐν τῇ μετὰ ταῦτα διαδοχῇ ταμιεύεται, ὅταν αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι δέῃ…» Μ. Βασίλειος (υπερασπιστής της θεωρία της εξελίξεως) (Εἰς τὴν Ἑξαήμερον
“πάντων τῶν ὄντων τὰς ἀφορμὰς καὶ τὰς αἰτίας καὶ τὰς δυνάμεις συλλήβδην ὁ Θεὸς ἐν ἀκαρεῖ κατεβάλετο καὶ ἐν τῇ πρώτῃ τοῦ θελήματος ὁρμῇ ἡ ἑκάστου τῶν ὄντων οὐσία συνέδραμεν, οὐρανός, αἰθήρ, ἀστέρες, πῦρ, ἀήρ, θάλασσα, γῆ, ζῶα, φυτά…»
Αγ Γρηγορίου Νύσσης υπερασπιστής του Big Ban σχολιάζοντας τον Μ.Βασίλειο που ήταν της εξέλιξης…
“Λοιπόν, ας βγούμε από αυτό το δίχτυ μέσα στο οποίο βρισκόμαστε κι ας διδαχθούμε από τη διπλή μεθοδολογία των Ορθοδόξων Πατέρων μας. Οι οποίοι δεν αστυνόμευαν την επιστήμη, ούτε την δαιμονοποιούσαν αλλά την θεράπευαν αυτενεργούντες επιστημονικά και την έβλεπαν ως τον αναβατήρα προς το θρόνο του Θεού. Μόνο όταν θεολογούσαν για το «ποιός», μόνο τότε δεν μπορούσαν να διχογνωμούν. Πήγαιναν στις Οικουμενικές Συνόδους για να ξεκαθαρίσουν το Πρόσωπο που δημιούργησε τα πάντα, το «πρώτο κινούν ακίνητον», το «αυτο-κίνητον» που ζητούσε ο Αριστοτέλης.”
Ο Αλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
Ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος, όσο υπάρχει και αναπτύσσεται ως πρόσωπο. Η αρχή του προσώπου είναι η θεμελιώδης αρχή της ορθόδοξης χριστιανικής ανθρωπολογίας, όπως άλλωστε και της θεολογίας. Όταν καταλύεται το πρόσωπο, τότε ούτε ο άνθρωπος παραμένει ως άνθρωπος ούτε ο Θεός λατρεύεται ως ζων Θεός. Εξάλλου ουσιώδες γνώρισμα της «κατ’ εικόνα Θεού» δημιουργίας του ανθρώπου είναι η κυριαρχική του εξουσία. Ο άνθρωπος δεν υπόκειται σε τίποτε και σε κανέναν, αλλά υπάρχει ως δεδομένο ακόμα και για τον ίδιο τον Θεό. Γι’ αυτό και οι σχέσεις του με τον Θεό στηρίζονται στην αρχή της ελευθερίας. Καθετί που τον υποδουλώνει και μειώνει την αξία του ως προσώπου προσλαμβάνει αρνητική αξία.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι φυσικό να προβάλλουν επιτακτικά ορισμένα ερωτήματα για τον σκοπό και την έκταση της εφαρμογής των επιστημονικών ερευνών. Αλλά πριν από όλα χρειάζεται να τεθεί το ερώτημα του Σωκράτη προς τους φιλοσόφους της εποχής του, που προσπαθούσαν να μελετήσουν την φύση: «Άραγε, έλεγε, γνώρισαν οι άνθρωποι αυτοί όσο έπρεπε τα ανθρώπινα πράγματα και επιδόθηκαν στα άλλα, ή άφησαν τα ανθρώπινα και ερευνούν άλλα πράγματα, νομίζοντας μάλιστα πως κάνουν και το καθήκον τους;»
Η επιστημονική έρευνα δεν θα μπορέσει ποτέ να λύσει η να εξηγήσει τα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου σε σχέση με το νόημα και τον σκοπό της ζωής του για δύο βασικούς λόγους: α) Επειδή αυτά δεν μπορούν να αντικειμενοποιηθούν, και β) επειδή «η λογική αυτού του κόσμου δε θα μπορέσει να κατανοήσει ποτέ πλήρως την αλήθειά του, γιατί ακριβώς αποτελεί μέρος του», ενώ κάθε σύστημα, όπως και ο κόσμος ως σύστημα, μπορεί να κατανοηθεί «μόνο από ένα άλλο σύστημα που το υπερβαίνει»
Π. Παναγιωτόπουλου, Φυσικές επιστήμες και θεολογία
*Εν κατακλειδι άλλο είναι να παρατηρείς την φύση και με τις μετρήσεις να απολαμβάνεις την εξέλιξη μέσα από το τραγούδι της δημιουργίας.
Και άλλο να δογματίζεις 3σδιάστατα όντας άθρησκος επιστήμον.