Άραγε, πόσοι από εσάς που ανακαλύψατε (κάπως ανορθόδοξα, θα έλεγα) το Arch Linux τα τελευταία χρόνια γνωρίζετε ότι ο τρόπος εγκατάστασής του δεν ήταν πάντα η γνωστή ακολουθία εισαγωγής εντολών στο τερματικό;
Χωρίς πολλά πολλά, πάμε κατευθείαν στο ψητό της αφήγησης.
Όταν το Arch Linux ήταν περίπου 6 ετών (2008), εμφανίστηκε ο πρώτος (και τελευταίος) επίσημα υποστηριζόμενος ημιαυτοματοποιημένος εγκαταστάτης του. Δημιουργία του προγραμματιστή Dieter Plaetinck, το Arch Linux Installation Framework, όπως ονομαζόταν, ήταν βασισμένο στην TUI βιβλιοθήκη curses και παρείχε μια σειρά από μενού που καθοδηγούσαν τους επίδοξους χρήστες της διανομής στα (σχεδόν απαράλλαχτα μέχρι σήμερα και όχι τυχαία) βήματα της εγκατάστασης[1].
Έμοιαζε κάπως έτσι (ορισμένοι από τους σύγχρονους third-party installers αντιγράφουν ακριβώς αυτό):
Οι υπόλοιποι προγραμματιστές ενθουσιάστηκαν, η κοινότητα υποδέχτηκε τα νέα με χαρά και έτσι, λίγους μήνες αργότερα, το AIF έλαβε επίσημη μορφή και υποστήριξη. Όλοι ήταν χαρούμενοι, κάποιοι χρήστες αποτύγχαναν να εγκαταστήσουν τη διανομή ακόμα και με αυτόν τον, «πιο εύκολο», τρόπο, και γενικά η ζωή κυλούσε στο Arch Linux.
Αυτή η ευτυχισμένη ατμόσφαιρα κράτησε λιγότερο από 4 χρόνια. Όπως συμβαίνει κάθε τόσο στον κόσμο του ΕΛ/ΛΑΚ, ο δημιουργός του AIF έχασε σταδιακά το ενδιαφέρον του για την ανάπτυξη του έργου (να σημειωθεί ότι, εδώ και πολλά χρόνια, έχει πάψει να αποτελεί μέλος της προγραμματιστικής ομάδας του Arch Linux). Κανένας από τους υπόλοιπους προγραμματιστές δεν ενδιαφέρθηκε να το αναλάβει ή να αναπτύξει κάτι αντίστοιχο και, παρόλες τις παρακινήσεις, το ίδιο συνέβη με τα (υπάρχοντα και μελλοντικά) μέλη της κοινότητας.
Αφού, λοιπόν, η ανάπτυξη του AIF είχε «παγώσει», οι προγραμματιστές της διανομής αποφάσισαν να το αντικαταστήσουν το 2012 με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, τα arch-install-scripts (η σχετική ανακοίνωση).
Αν και υπήρξαν αρχικά μερικές αντιδράσεις, αυτές έσβησαν σύντομα. Έκτοτε, πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια, η διανομή συνεχίζει την πορεία της με αυτόν τον τρόπο εγκατάστασης, η κοινότητά της μεγάλωσε σταδιακά και κανένας δεν είχε πρόβλημα. Μέχρι που ήρθε το hype…[2]
Συνοψίζοντας και υπενθυμίζοντας την αναφορά ότι η διανομή «προορίζεται να καλύψει τις ανάγκες όσων συνεισφέρουν σε αυτή», το Arch Linux δεν έχει κάποιου είδους εγκαταστάτη γιατί κανένας από τους προγραμματιστές του ή τους χρήστες εκείνους που επιθυμούν συνειδητά και συνειδητοποιημένα να έχουν το Arch Linux (και όχι κάποιο παράγωγο, κάτι που είναι «σαν το Arch Linux» ή οτιδήποτε παρόμοιο) δεν ενδιαφέρεται να τον δημιουργήσει σωστά και να αναλάβει τη συντήρησή του. Τόσο απλά.
[1]Όντας μέλος της ομάδας προγραμματιστών του Arch Linux, ο δημιουργός του AIF ουδέποτε ισχυρίστηκε ή άφησε να εννοηθεί ότι το έργο του αφορά αρχάριους χρήστες.
[2]Το πώς και το γιατί δημιουργήθηκε hype γύρω από μια διανομή που κάνει τα πάντα για να τονίσει ότι δεν αποσκοπεί στην ευρεία χρήση και δεν προορίζεται για αρχάριους χρήστες είναι γνωστό στα παλιότερα μέλη της κοινότητάς της. Ας με συγχωρέσουν οι νεότεροι αλλά θα χρειαστεί ολόκληρη διατριβή για να μάθουν την ιστορία.
