Άκουγα metal μέχρι την στροφή των Metallica όπου και ξενέρωσα, οκ έπαιξαν και οι καταστάσεις τον ρόλο τους, και το γύρισα σε ηλεκτρονική γιατί οτιδήποτε metalorock με έριχνε. Μετά από Alsos, Battery κτλ συνέχισα με ambient και πιο experimental όπου άρχισα και διοργάνωνα fests με την εν λόγω μουσική. Συνεχίζοντας τα κονέ με εσω-εξωτερικό, και κατά συνέπεια συναντώντας περισσότερα είδη μουσικής έχω καταλήξει πλέον πως μου αρέσει η ψυχεδέλεια. Ψυχεδέλεια στο ροκ, στο μέταλ, στην ηλεκτρονική, στον διαλογισμό, στην ηπειρώτικη, στα πάντα όλα. Εκτός από σκυλάδικα. Δε το μπορώ άλλο αυτό το υποφέρω και πονώ και φταίει ένα chixor, όπως λέει και μια γνωστή μου, ή ένας dudensen. Εντωμεταξύ μαθαίνω και drums τώρα τελευταία και «αναγκαστικά» παίζω πάνω σε rock/metal κομμάτια.
Δε γίνεται να γράφεις στο τερματικό και να ακούς Καζαντζίδη πχ, απλά δεν ταιριάζει. Είναι σα να φοράει κάποιος άσπρη κάλτσα,παντόφλα και βερμούδα.
Θα πει κάποιος μα οχι Καζαντζίδη, μπορεί να ακούει AC/DC ή δε ξερω και εγω τι αλλο, Δεν ταιριάζει όμως. Μπορεί να ακούς και Ποντιακά αλλά δεν ταιριάζει.
@blades μια χαρά είναι το πέδιλο με κάλτσα ότι χρώμα να είναι. Μια χαρά είναι όλα. Επιτέλους ας αποδεσμευτούμε από κατεστημένες και επίπλαστες αξίες και να δεχόμαστε τον άλλον όχι επειδή τηρεί (προσκυνά, υπηρετεί) κώδικες.
περι ορέξεως ο καθένας τη φλογέρα του…
