Η επιστημονική φαντασία είναι ο καταλληλότερος τρόπος να διηγηθείς ιστορίες που αφορούν το παρόν. Η επιστημονική φαντασία στον κινηματογράφο γεννήθηκε με τον Georges Méliès και το μαγικό Le Voyage dans la Lune.
Και πρόσθεσε έτσι την μαγεία της εικόνας πάνω στην ιστορία. Σήμερα έχουμε μια υπερπληθώρα νέων τίτλων, κυρίως με υπερήρωες, που είναι όμως βαρετά ίδιες, εστιάζουν στα ακριβά εφέ, που πρέπει να βγάλουν τα λεφτά τους και άρα να απευθυνθούν σε όλους. Χάνουμε όμως έτσι την μαγεία και τον κινηματογράφο.
Στην παρακάτω ταπεινή λίστα βάζω κάποιες ταινίες που πιθανά να μην έχεις δει, ταινίες που κρατάνε την μαγεία του Méliès και την οξεία κριτική του καλού SciFi. Μια λίστα αυστηρά προσωπική που δεν διεκδικεί ούτε κάποια πληρότητα ούτε κάποια ακαδημαϊκότητα. Προσθέστε τις δικές σας
Ξεκινώ με τις ασπρόμαυρες, Και βέβαια δεν μπορεί να λείψει το Metropolis
Συνεχίζω με το “The Last Man on Earth” μια ταινία που ξαναγνωρίστηκε άπειρες φορές
Και περνάμε στο " A Boy And His Dog" βασισμένο στο βιβλίο του λατρεμένου Harlan Ellison
καθώς και το “They Live”
Και μιας και πιάσαμε του συγγραφείς. Έχετε δει το Γυμνό Γεύμα, βασισμένο στα βιβλία του William S. Burroughs
Καθώς και το Slaughterhouse-Five βασισμένο στο βιβλίο του Kurt Vonnegut
Απο την λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει το Brazil
και το Crash του G.G.Ballard
Το πρώτο Solaris βασισμένο στο βιβλίο του Stanisław Lem
Και θα κλείσω με την μαγεία του La Planète sauvage για να επιστρέψουμε πίσω στην Γαλλία
Άφησα έξω αναγκαστικά πολλές καλές ταινίες και επέλεξα να δείξω λιγότερο γνωστές. Συμφωνείτε με την λίστα; Πόσες από αυτές έχετε δει;
Πολύ ενδιαφέρον τόπικ…και θα συμπληρώσω το “καλό” Sci-Fi πρέπει να σε κάνει να σκέφτεσαι, να αμφισβητείς να ενοχλεί επίσης καμιά φορά
Για αρχή το 2001: A Space Odyssey ένα από τα κλασικότερα, δεν αρέσει σε όλους αρκετοί το θεωρούν βαρετό, το τέλος όχι τόσο ξεκάθαρο (γιατί έχει παράξενη δομή η ταινία) αλλά αυτό που γύρισε ο Κιούμπρικ το 1968 είναι επίτευγμα, το μοντάζ η μουσική και η φωτογραφία (ειδικά η φωτογραφία του) κάθε πλάνο και ένας μουσικός πίνακας ;)
Δεν έκανα λίστα, θα ξαναέρθω με νέα ταινία αργότερα με την ίδια δομή παρουσίασης ;)
Νομίζω μια από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας (και όχι μόνο) είναι η ‘Επαφή’ {https://en.m.wikipedia.org/wiki/Contact_(1997_American_film)} του 1997, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Carl Sagan. Μια ταινία που, όπως έχει πει κ ένας φίλος μου, σέβεται τον θεατή της.
ω ναι το Contact από τα κλασσικά αγαπημένα των παιδικών μου χρόνων ειδικά η αρχή του με όλο αυτό το μυστήριο θυμάμαι με είχε συνεπάρει όταν το πρωτοείδα…απλά δείτε το
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για -ας μου επιτραπεί- γαμάτη ταινία. Αυτό που λες για το ‘πού το πήγε’ είναι όντως εκπληκτικό! Αφήνει να εννοηθεί ότι η πίστη είναι δυνατότερη από την επιστήμη, νομίζω αυτό καταλαβαίνουμε όλοι. Κ ο τρόπος που παίζει η Τζ.Φοστερ, την ορθολογίστρια επιστήμονα, που αλλάζει αφού βιώσει κάτι υπέρλογο, είναι ονιστικό. Ταινία τιμή στον Καρλ Σαγκάν, παρόλο που το μυθιστόρημα είναι λίγο διαφορετικό.
Όπως τα λες είναι! Αρκεί κάποιος να δει την αρχή, πώς σε “βάζει” στην ταινία κτλ κτλ Και ίσως να πρέπει να την δει και να την ξαναδεί για να πιάσει τα δεύτερα και τρίτα νοήματα. Εγώ δεν πιάνομαι: την έχω δει πάνω από 10
Αν και έχει χαμηλή βαθμολογία εμένα μου άρεσε αρκετά. Τη θυμήθηκα καθώς διάβαζα ένα άλλο νήμα εδώ στο φόρουμ που τώρα τελευταία έχει μεγάλη κινητικότητα.
Ελληνικό post apocalyptic δράμα του 1987 παρακαλώ αργό,μελαγχολικό,ατμοσφαιρικό φιλμ-νουάρ, δεν εξηγεί τίποτα στο τι γίνετε στον κόσμο του και εκεί είναι η μαγεία του…μουσική και σκηνές με εμφανές επιρροές από Blade Runner.
Ωραία φωτογραφία και μοντάζ…Πραγματικά το αγάπησα, δεν περίμενα ποτέ ότι μπορεί να βγάλει και τέτοιες ταινίες ο ελληνικός κινηματογράφος (καταραμένες σαχλοκωμωδίες, έχουν υποσκιάσει τα πάντα στον ελληνικό κινηματογράφο).
Μια γαλλική κωμωδία Ε.Φ. Το έτος 2045 τα ρομποτ οικιακοί βοηθοί κάποιου σπιτιού καρτούν κλεισμένους μέσα στο σπίτι μια ομάδα ατόμων για να τους προστατεύσουν από κάποια άλλα ρομπότ που απέκτησαν συνείδηση
Από το σκηνοθέτη της Amelie, στα ίχνη της “Κρυφής Γοητείας της Μπορζουαζίας” του Μπονιουέλ.
ειδικά η αρχή του με όλο αυτό το μυστήριο θυμάμαι με είχε συνεπάρει όταν το πρωτοείδα…απλά δείτε το 
