Εγώ δεν είμαι και τόσο καλή περίπτωση για το θέμα γιατί άρχισα να χρησιμοποιώ λίνουξ όταν τα XP ήταν σχετικά καινούργια, δεν μπήκα καν στον κόπο να επιμείνω σε windows μετά τα XP. Και αν πάμε στην εποχή πριν τα XP, η ms-dos είναι πολύ κοντά.
Έχει πολύ ενδιαφέρον το κανάλι τού Chris Titus Tech και είναι και πιο κοντά στο θέμα γιατί αυτός την μετάβαση την έκανε μόλις πέρυσι και αυτό αφού είχε υπάρξει “power user” στα windows.
Βέβαια ωραία αυτά που λέει αλλά έχω μια βασική διαφωνία.
Απλά δεν βλέπω λογικό οποιοσδήποτε να αποφασίσει να κάνει «οργανωμένη» μετάβαση.
Η άποψή μου είναι ότι δεν είναι κατ’ αρχήν θέμα μετάβασης στο λίνουξ αλλά θέμα μιας απλής απόφασης. Δηλαδή φίλε για αρχή κράτα τα windows ως κύριο λειτουργικό και συνέχισε να κάνεις ό,τι κάνεις τώρα όπως το κάνεις, αλλά, κάθε τι καινούργιο που θα ξεκινήσεις να ασχολείσαι στον υπολογιστή να είναι για το λίνουξ.
Πριν το 2013 η εφαρμογή αυτού τού κανόνα πρακτικά σήμαινε ότι δεν θα παίξεις καινούργια παιχνίδια. Αυτό δεν ισχύει σήμερα οπότε εκτός από τις σπάνιες περιπτώσεις που η δουλειά επιβάλει να ακολουθεί κάποιος τα windows (και εννοώ σε καινούργια πράγματα για αυτό πραγματικά σπάνιες, όχι να κρατάς την δουλειά όπως είναι), δεν υπάρχει πλέον καν «θυσία» για αυτήν την απόφαση παρά μόνο πλεονεκτήματα.
Αρκεί κάποιος να δουλεύει σε σουίτα της Adobe.
Ο γραφίστας που έχει βγάλει τα μάτια του να μάθει το mainstream πρόγραμμα της δουλειάς του, Illustrator | Photoshop | InDesign, δεν θα αφιερώσει λεπτό για να μάθει κάτι νέο γιατί προτιμά και του είναι άκρως απαραίτητο τον χρόνο του να τον ξοδέψει ώστε να κάνει την γνώση του πράξη, να ξεκινήσει να δουλεύει δηλαδή. Το πρόβλημα που προκύπτει εδώ είναι πολύ πιο βαθύ απ’ όσο ακούγεται, διαβάζεται ΟΚ, και έχει να κάνει με την απουσία επαγγελματικού ανταγωνισμού και την παιδεία περί εργαλείων του συγκεκριμένου κλάδου.
Όσοι έχουν πάρει αυτή την οδό το καταλαβαίνουν απόλυτα και συμφωνώ. Κάποιος όμως που δεν ήξερε, και ξόδεψε ήδη χρόνο και χρήμα για να μάθει κάτι που «παίζει» αποκλειστικά σε Windows, θα το καταπιεί γιατί το πλήρωσε, είτε με χρόνο είτε με χρήμα, και πλέον πρέπει να κάνει απόσβεση.
Πρέπει να καταλάβουμε πως το πρόβλημα δεν είναι το ότι οι άνθρωποι για τον Α, Β λόγο δεν κάνουν την μετάβαση, αλλά ότι υπάρχει λάθος πληροφόρηση από την αρχή της μετάδοσης της γνώσης. Κάθε κλάδος αυτή την στιγμή στερείται την ικανότητα επιλογής εργαλείων.
Καλώς τον φίλο, γραφίστας; Ωραία, παίζουν αυτά τα εργαλεία, τι θέλεις να μάθεις; Τα συν και τα πλην είναι αυτά για αυτά τα προγράμματα.
Αναπαράγουμε τα ίδια και τα ίδια χωρίς λόγο, όπως στο πείραμα με τις μαϊμούδες και τις μπανάνες.
Οταν τα ελληνικα σχολεια προτιμουσαν να εχουν σπασμενα windows , office, και τα για εξειδικευμενα προγραμματα επελεγαν windows και κλειστου κωδικα, λογικο να ειναι δυσκολη η μεταβαση
Νομιζω η Βραζιλια ηταν η πρωτη χωρα που επελεξε Linux και open source για τα σχολεια και κατι ακουσα προσφατα για την Ισπανια.
Η πολιτικη της microsoft ηταν πολυ χαλαρη με την πειρατεια σε τετοιο επιπεδο που ολα τα παιδια συνηθιζουν τα windows ειτε σαν σπασμενο λογισμικο ειτε με κανονικη αδεια και δεν μπορουν να μπουν στη λογικη του linux η αλλου λειτουργικου (εξαιρεση αποτελει το mac os που πλασαρεται σαν το λειτουργικο των πλουσιων και η απηχηση του εχει να κανει βασικα με την τιμη αποκτησης ενος συστηματος και οχι με την εξυπηρετηση του πελατη στις διαφορες εργασιες)
Αν βαλεις linux στο σχολειο, σε 10 χρονια δεν θα υπαρχει η microsoft οπως ειναι τωρα
Αυτό δεν απευθύνετε σε κάποιον συγκεκριμένα, αλλά καλό είναι αυτή η πρακτική να σταματήσει.
Το φόρουμ δεν είναι chat
Μιλάω για τον κανόνα των τουλάχιστον 20 χαρακτήρων. Έχει τον λόγο που υπάρχει. Είναι για να γίνετε μια πολιτισμένη συζήτηση, με ανταλλαγή επιχειρημάτων, και όχι να σπάει σε επιμέρους προσωπικές κουβέντες.
Την επόμενη φορά, αντί να μπεις στον πειρασμό να γράψεις (20 χαρακτήρες) σκέψου πρώτα λίγο και προσπάθησε να το διατυπώσεις με κάποιο άλλο τρόπο, τέτοιον ώστε να προσφέρει κάτι στην συζήτηση.
Στο συγκεκριμένο, θα μπορούσε να διατυπωθεί σαν “Έχω την εντύπωση πως δεν σε κατάλαβα καλά. Μήπως εννοείς …; Σε αυτή την περίπτωση …” Ας μου επιτραπεί να προσθέσω πως και αν η προηγούμενη θέση ήταν λίγο ποιο αναλυτική στην επιχειρηματολογία της, δεν θα υπήρχε καν λόγος.
Να ξανατονίσω, πως αυτό δεν απευθύνετε σε κάποιον συγκεκριμένα, απλά έπρεπε κάποια στιγμή να λεχθεί. Καλό είναι να καταλάβουμε γιατί αυτός ο περιορισμός υπάρχει και να τον τηρούμε. Ας μην γίνει συζήτηση για αυτό εδώ. Αν κάποιος θέλει να το συζητήσουμε, ας ανοίξει καινούργιο θέμα για να μην σπάσει η χρήσιμη αυτή συζήτηση. Η προσωπική μου θέση (που δεν είναι και η θέση του φόρουμ) είναι πως 20 χαρακτήρες είναι πολύ λίγοι. Θα τους ανέβαζα στους 100 :-)
Πιστεύω ότι πλέον, για πολλές χρήσεις η μετάβαση σε Linux είναι μια διαδικασία με πολύ λιγότερα εμπόδια σε σχέση με παλιότερα.
Από τα γραφικά περιβάλλοντα που πλέον είναι εξίσου όμορφα με τα Windows, ως την υποστήριξη παιχνιδιών που πλέον έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα μέσα από το Steam και το GOG, το Linux έχει βελτιωθεί σημαντικά για desktop χρήση. Δεν υπάρχουν forced updates, ούτε αστοχίες στην εγκατάσταση των ενημερώσεων που να απαιτούν έναν ατελείωτο κύκλο επανεκκινήσεων χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ο έλεγχος του υπολογιστή επανέρχεται στον χρήστη και το λειτουργικό αποτελεί εργαλείο και όχι διαχειριστή. Για προγραμματισμό, βασική χρήση η/υ και ίντερνετ, εφαρμογές γραφείου, εκπαίδευση και περιορισμένο gaming, δεν υπάρχει ουσιαστικό εμπόδιο στο να βάλει κανείς Linux.
Παρόλα αυτά, σε περιβάλλον εργασίας, αν κάποιος χρησιμοποιεί εξειδικευμένα προγράμματα για τη δουλειά του, τα οποία είναι πολύπλοκα και απαιτείται χρόνος και προσπάθεια για να τα μάθει (Photoshop κλπ), είναι δύσκολο έως και μη πρακτικό το να κάνει τη μετάβαση. Η αλλαγή τους με τις εναλλακτικές που υπάρχουν για Linux απαιτεί εξίσου πολύ χρόνο, ίσως και δραστικότατη αλλαγή στον τρόπο που κάνει καθημερινά βασικά πράγματα, όπως αναφέρει και το βίντεο. Αυτό σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον δεν είναι βιώσιμο και παραγωγικό, εκτός και αν υπάρχει ήδη εξοικείωση με τις εναλλακτικές εφαρμογές, πράγμα απίθανο. Αν η Adobe (και λοιπές εταιρείες) κυκλοφορούσε για Linux αυτά τα προγράμματα, τα Windows θα ήταν σε πολύ δύσκολη θέση.
Για τη μεγάλη πλειοψηφία των χρηστών, πάντως, η αλλαγή γίνεται και εύκολα και με πολλά οφέλη. Το κακό είναι πως καλλιεργείται τόσο καλά η προσκόλληση στα Windows, αφού σε κάθε νεό υπολογιστή έρχονται προεγκατεστημένα, ώστε όταν κάποιος πληροφορηθεί για το Linux να φοβάται σχεδόν την αλλαγή, λόγω συνήθειας και μόνο.
Εδώ θα με αφήσεις να διαφωνήσω με βάση την δική μου εμπειρία. Αρχικά πριν αρκετά χρόνια 4-5 είχαν κάνει την πρώτη μου προσπάθεια να μελετήσω το λίνουξ για να κάνω σιγά σιγά μια αλλαγή. Από τότε έκανα πάνω 6 προσπάθειες με Dual boots, VMs, αλλά ποτέ δεν έκατσα να μελετήσω το καινούργιο και άναβα συνέχεια τα Windows γιατί με αυτά έκανα την δουλειά μου. Τον Ιανουάριο φέτος με τα διάφορα που συμβαίνουν στα W10 είπα φτάνει πια και μέσα σε μια νύχτα τα πέταξα. Όταν έχεις συνηθίσει κάτι είναι δύσκολο να το αφήσεις.
Είχα πάει σε σχολείο της Ισπανίας το 2012 και για ένα παιχνίδι “κυνήγι θησαυρού της πληροφορίας” μας είχανε φέρει να χρησιμοποιήσουμε λαπτοπ με Ubuntu (πρέπει να ήταν κάτι σε έκδοση 12). Μου είχε κάνει εντύπωση ο προεγκατεστημένος Firefox που τον χρησιμοποιούσα γιατί αυτόν έβαζε πάντα ο πατέρας μου. Ήταν η πρώτη μου επαφή με Linux και είχε πλάκα φαινόταν περίεργο.
Στα σχολεία που πήγα πάντα τρέχανε σπασμένα XP, τα οποία μάλιστα είχαν αρχίσει να σέρνονται λίγο γιατί και οι υπολογιστές είχαν αρχίσει να παλιώνουν. Βασικό πρόβλημα σε αυτό είναι και το ότι υπεύθυνος για τα εργαστήρια των υπολογιστών είναι ο καθηγητής πληροφορικής του σχολείου και πολλοί απλά δεν ασχολούνταν. Νομίζω πως μία κεντρική υπηρεσία πληροφορικής είναι αναγκαία πλέον, ώστε να ορίζει τις προδιαγραφές που θα έχουν τα υπολογιστικά συστήματα του δημοσίου. Πρόσφατα έπεσα και σε αυτό το project Public Code .
Το είχα αυτό το βιβλίο και έχω την εντύπωση πως δεν ανοίχτηκε ποτέ. Συνήθως οι καθηγητές δουλεύουν διαδραστικά προγράμματα για εισαγωγή στον προγραμματισμό. πχ Scratch συνήθως. Η καθηγήτρια μου τότε μας έδειχνε το MicroWorlds Pro. Γενικά τα βιβλία πληροφορικής του σχολείου είναι όλα πολύ χάλια. Της 3ης λυκείου κάτι κάνει με την ψευδογλώσσα και Γλώσσα. Αλλά μόνο στο κομμάτι του προγραμματισμού. Στο θέμα της σωστής χρήσης των Υ/Η το σχολείο δεν κάνει τίποτα.
Νομίζω ότι έχει μια σημασία να βάλουμε μια ιστορική οπτική σε αυτό.
Από την δική μου άποψη κατ’ αρχήν δεν ξέρω γιατί μιλάμε για το γραφικό περιβάλλον στο λίνουξ σαν να είναι κάτι το καινούργιο. Το λίνουξ έχει γραφικό περιβάλλον από τότε που το θυμάμαι και όχι μόνο αυτό αλλά αν το δούμε με μια «στενή» έννοια είναι καλύτερο από τα windows και δεν λέω τώρα, λέω από τότε που είχα λίνουξ. Αν και ειδικά την περίοδο 2011-2018 είχε περιπέτειες, με το KDE να υποφέρει από τα bug, και την καταστροφή (για μένα) που λέγεται GNOME. (Το 2018 έχει στρώσει αρκετά το KDE)
Για μένα η πρώτη και πιο κρίσιμη στιγμή ήταν όταν απέκτησα γρήγορο ίντερνετ και είχα μια διανομή με ένα αποθετήριο που κάλυπτε τις βασικές μου ανάγκες. Όσο δεν τα είχα αυτά είναι αλήθεια ότι δεν θα μπορούσα να εξετάσω σοβαρά την χρήση λίνουξ σαν κύριο λειτουργικό. Στην περίπτωσή μου αυτό συνέβη πριν λίγο παραπάνω από 10 χρόνια.
Μια δεύτερη κρίσιμη στιγμή ήταν το 2013 όταν η Valve υποστήριξε λίνουξ. Μέχρι τότε είχα πάντα στο πίσω μέρος τού μυαλού μου ότι αν θα ήθελα να παίξω σύγχρονα εμπορικά παιχνίδια θα έπρεπε να βάλω windows.
Και θα έλεγα και το 2018-2019 είναι επίσης κρίσιμη περίοδος γιατί οι ανοικτοί οδηγοί έχουν στρώσει, DXVK υποστηρίζει πλέον DX11, Το σύνηθες παραδοσιακό παράπονο για μικρότερες επιδόσεις πλέον δεν ισχύει αφού έχουν εξίσου συχνά καλύτερες επιδόσεις στο Linux από τα windows (ακόμα και μέσω τού proton!). Πλέον κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με παιχνίδια πρέπει σοβαρά να εξετάσει την επιλογή λίνουξ ως μια λιγότερο μπελαλίδικη επιλογή από τα windows και με ενδεχομένως καλύτερες επιδόσεις. Και έχει την ιστορική σημασία ότι αυτό το τελευταίο είναι μια εξέλιξη τού τελευταίου μόνο χρόνου. Είχα από το 2013 την άποψη, ότι «απλά σταματήστε να ξεκινάτε παιχνίδια που δεν υποστηρίζουν λίνουξ» αλλά δεν θα μπορούσα μέχρι φέτος να κάνω τούς προηγούμενους ισχυρισμούς.
Το σχολειο θεωρηται σημαντικο γιατι το παιδι εχει εμπιστοσυνη στους καθηγητες…
Η πρωτη μου καθηγητρια οταν την ρωτησα τι υπολογιστη να παρω, μου ειπε να αγορασω 486/25mhz ενω αν δεν ειχα χρηματα να πηγαινα στον 386 αλλα να απεφευγα τον 286. Για κακη της τυχη ειχαν καταργηθει και οι 486/25 και οι 386 αλλα και οι 286 αρκετα χρονια πριν…
Θελω να πω οτι εφοσον οι καθηγητες δεν ενημερωνονται γι αυτα που υπαρχουν δεν μπορουν να βοηθησουν και τα παιδια στις επιλογες τους
Το ερώτημά μου είναι στην διάρκεια αυτή, πόσα καινούργια πράγματα ξεκίνησες στα windows. Γιατί αν απλά τα χρησιμοποιούσες για τούς ίδιους λόγους τότε έστω και ασυνείδητα δεν παραβίασες τον κανόνα. Αν τον παραβίασες έντονα τότε θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να πετάξεις εν μια νυκτί τα W10.
Στα τελευταία αυτά 5 χρόνια έμαθα να χρησιμοποιώ το πειρατικό photoshop αρκετά καλά, ένα πειρατικό πρόγραμμα για συνθέση βίντεο, ένα πειρατικό πρόγραμμα για screen capture, έμαθα προγραμματισμό , κυρίως Java, C C++ με μία μικρή εισαγωγή στο Visual Studio, έμαθα Unity (Το οποίο από τον Μάιο φέτος υποστηρίζεται επίσημα σε Linux). Μαζί με αυτά άρχισα να μαθαίνω και πως να χρησιμοποιώ γραμμή εντολών για κάποιες δουλειές. Ακόμα υπήρξαν και πολλά άλλα πειρατικά προγράμματα που εγκαταστάθηκαν, είχα ολόκληρο αρχείο σε κάποια φάση για να μην χάνω τα αρχεία εγκατάστασης. Φυσικά αυτή ήταν η νόρμα. Ότι δεν μπορείς να πληρώσεις το πειρατεύεις.
Πλέον κρατάω ένα TXT με οδηγίες για να θυμάμαι τις ρυθμίσεις που έχω κάνει στο PC καθώς και τα ονόματα από τα πακέτα εγκατάστασής των προγραμμάτων που έχω. Όλα αυτά σε Windows, ενώ θα μπορούσα να τα είχα μάθει εξαρχής σε Linux. Πέρα από την ενασχόληση με τα παραπάνω θα άνοιγα και ένα παιχνιδάκι, οπότε γιατί να παιδεύομαι με επανεκκινήσεις να μάθω κάτι νέο. Βάλ’τα όλα σε ένα λειτουργικό να τελειώνουμε (Αντιμετώπιζα και ένα θέμα στα Ubuntu που κολλούσε ο υπολογιστής στην απενεργοποίηση και ήταν κουραστικό, αυτό δεν μου ξαναέγινε με την 19.04).
Επειδή “περιαυτολογώ” πολύ να πιάσω την ουσία. Από την στιγμή που γεννιέσαι σήμερα παντού γύρω σου όλοι χρησιμοποιούν υπολογιστές ως καταναλωτές. Έτσι μαθαίνεις και εσύ ως παιδί, αν δεν υπάρχει κάποιος “κατσαβιδάκιας” στην οικογένεια ή καθηγητής στο σχολείο ή φίλος που το ψάχνει λίγο παραπάνω. Οπότε όσο μεγαλώνεις αρχίζεις και εσύ να καταναλώνεις Windows και Mac και IOS (και ίσως Android). Σπανίως κάποιος που δεν είναι κατσαβιδάκιας με τους υπολογιστές στη ζωή του θα μπει στον κόπο να κάνει φορμάτ μόνος.
Η μετάβαση στο Linux δεν είναι απλά μία αλλαγή λειτουργικού, κατά την άποψη μου. Είναι αλλαγή νοοτροπίας και μόνο τότε μπορεί να είναι ολοκληρωτική, φυσικά η επαγγελματική χρήση πάντα αποτελεί εξαίρεση αν έχει καθιερωθεί στα Windows. Χρειάζεται να σταματήσεις να αντιμετωπίζεις τον υπολογιστή σου ως ένα καταναλωτικό προϊόν και να αρχίσεις να τον βλέπεις ως εργαλείο. Ως καταναλωτής λοιπόν όταν έχεις ένα πρόβλημα πας στην εταιρία σου να στο λύσει. Τα Linux τα γνωρίζεις όταν αποφασίσεις να γίνεις εσύ η τεχνική υποστήριξη του υπολογιστή σου.
Η μετάβαση στο Linux θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένη.
Δύο συνιστώσες βλέπω να κυριαρχούν , η μία είναι το επάγγελμα κι η άλλη το χόμπυ.
Ένας επαγγελματίας ψαράς είναι καλό να έχει μηχανότρατα κι ας είναι πολύ ακριβότερη από τη “βαρκούλα του ερασιτέχνη”…διότι , με αυτήν θα πιάσει περισσότερα ψάρια , θα έχει περισσότερα κέρδη, θα ζει καλύτερα.
Έτσι , κι ένας επαγγελματίας γραφίστας φυσικά και πρέπει να διαθέτει το καλύτερο εργαλείο στον υπολογιστή του … και ο κάθε επαγγελματίας διότι, εργαζόμενοι αποδοτικότερα με αυτά τα εργαλεία, θα αντέχουν τον επαγγελματικό ανταγωνισμό, θα έχουν περισσότερα κέρδη , και θα ζήσουν επίσης καλά κι εμείς οι πελάτες τους ακόμη καλύτερα…
Το χόμπυ όμως κινείται σε μια πολύ διαφορετική διάσταση από αυτήν του επαγγέλματος !
Με τους υπολογιστές κάποια πράγματα εξωθούν τη φαντασία των απανταχού χομπιστών κι εδώ ακριβώς παίζεται το μεγάλο παιγνίδι.
Διότι για το χόμπυ συνήθως βάζεις το χέρι στην τσέπη για να την αδειάσεις και όχι για να τη γεμίσεις.
Το προσωπικό μου πάθημα/μάθημα είχε σχέση με τη δημιουργία μουσικής. Όπως πολλοί έτσι κι εγώ , έπαιζα ερασιτεχνικά ένα μουσικό όργανο. Επίσης όπως πολλοί , έτσι κι εγώ , είχα αγοράσει έναν υπολογιστή με προεγκατεστημένα τα windows xp.
Ήρθε λοιπόν κάποτε εκείνη η επανάσταση με το software για μουσική. Cubase , κάρτες ήχου από το διπλανό Γαλαξία κλπ κλπ.
Ετελείωσε…Μπορούσα να γίνω Κατσαρός…ή Θεοφάνους…με μια μικρή βοήθεια από το κατάλληλο λογισμικό. Το είχα ρε παιδί μου , το ήξερα ότι το είχα…αλλά , δεν είχα τα χρήματα για να αγοράσω μηχανότρατα…κι η βαρκούλα του ψαρά τι να σου κάνει ;
Πως θα αναδεικνυόταν το μεγάλο μου ταλέντο στη θάλασσα με … ένα φουσκωτό βαρκάκι από το Lidl ;
Οπότε μπήκα στο λούκι του σπασμένου λογισμικού. Έκλεινα το διαδίκτυο όσο δούλευα με τα πειρατικά … φοβόμουν γαρ, την αποφράδα νύχτα που θα με τσίμπαγε ο μεγάλος αδελφός…
Και δεν μπορούσα να γίνω μόνον Θεοφάνους κύριοι…σιγά-σιγά με το λογισμικό που κυκλοφορούσε σπασμένο θα μπορούσα να γίνω και Στιβ ΜακΚάρι … με λίγη βοήθεια από το photoshop βέβαια…
Ε και κάποια στιγμή ξύπνησα !!!
Τόσο απλά…ξύπνησα ρε παιδιά…
Δεν μου άρεσε αυτό που είχα καταντήσει.
Στάθμισα τις πραγματικές μου ανάγκες οι οποίες εκπληρώθηκαν και με το παραπάνω από το Linux !!
Και είμαι ελεύθερος…
Η άλλη απορία είναι αν κάποιος κάνει dual boot γιατί να μπει στον κόπο να το βγάλει; Εγώ θα το άφηνα να το έχω καβάτζα ακόμα και αν έμπαινα σπάνια.
Κατ’ αρχήν η βασική μου θέση είναι ακριβώς ότι γενικά δεν είναι καλό να αντιμετωπίζεται σαν αλλαγή λειτουργικού αλλά σαν άλλη γνώση (και νοοτροπία, καλά το λες) για τούς υπολογιστές
Η απάντηση είναι απλή. Περιορισμένος χώρος στο δίσκο. 128GB είναι λίγα για 2 λειτουργικά + 8GB swap memory.
Να σημειώσω επίσης ότι σε 3 λαπτοπάκια (μικρά και παλιά) είχα πάντα λινουξ αυτά τα χρόνια, γιατί δεν σήκωνε κάτι παραπάνω, αλλά δεν ήταν ο κύριος υπολογιστής. Ακόμα και το ένα στο οποίο γράφω κώδικα, ήταν απλά ένα alternative γιατί δεν σήκωνε τα Windows. Μπορεί να το έχεις αλλά να μην το χρησιμοποιείς γιατί δεν είναι Windows (Στο ένα λαπτοπάκι κάποια στιγμή είχα βάλει και Windows skin στο gnome). Είναι απλά μία κατάσταση που θες να κάνεις την δουλειά σου (ακόμα και το να μάθεις κάτι στους υπολογιστές είναι πιο εύκολο)και να μην μάθεις από την αρχή ένα λειτουργικό.
Δυστυχως το πειραμα δεν πετυχε και η Βραζιλια γυρισε πριν μερικα χρονια μετα απο μια γεματη δεκαετια, στα windows.
Ο λογος που δεν αντεξε ηταν καθαρα οικονομικος και πρακτικος φανταζομαι. Η microsoft εκανε μια πολυ γενναια προσφορα σε windows & office και η Βραζιλια δεχτηκε καθως απο πισω θα εχει την υποστηριξη μιας μεγαλης εταιρειας και θα συμβαδιζει με τον περισσοτερο μεσο χρηστη.
Ειναι πολυ κριμα που τα λινουξ δεν εχουν την οργανωση που εχουν τα ιδια τα λειτουργικα τους. Δυστυχως η φραση διαιρει και βασιλευε χαρακτηριζει πληρως το community με ελαχιστες φυσικα εξαιρεσεις.
Δεν υπάρχουν forced updates, ούτε αστοχίες στην εγκατάσταση των ενημερώσεων που να απαιτούν έναν ατελείωτο κύκλο επανεκκινήσεων χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ο έλεγχος του υπολογιστή επανέρχεται στον χρήστη και το λειτουργικό αποτελεί εργαλείο και όχι διαχειριστή. Για προγραμματισμό, βασική χρήση η/υ και ίντερνετ, εφαρμογές γραφείου, εκπαίδευση και περιορισμένο gaming, δεν υπάρχει ουσιαστικό εμπόδιο στο να βάλει κανείς Linux.