Υπαρχει επιχειρηση στην Ελλαδα (δεν αναφερω για ευνοητους λογους) που κανει deal με τα καταστηματα λιανικης για τηλεορασεις συγκεκριμενα ωστε να τις παρεχει στη χαμηλοτερη δυνατη τιμη για τα franchise του ομιλου. Αριθμει αν θυμαμαι καλα 3500 καταστηματα στην ελλαδα και με ενα απλο deal παιρνει μια καλη τιμη. Πηγαινοντας σε οποιο απο τα συνεργαζομενα καταστηματα ο ιδιοκτητης του franchise αγοραζει φθηνοτερα τις συσκευες που χρειαζεται. Win win win … Ποσο δυσκολο ηταν δηλαδη να γινει κατι αντιστοιχο για 350000 voucher και μαλιστα απο το κρατος!
Πρεπει τωρα να ξεσηκωθουν τοσοι να βρουν ενα δικιο που στο κατω κατω δεν θα το βρει κανεις.
Αν το έχει διαπιστώσει, γιατί να μην το πει; Οι αρμόδιες αρχές γιατί υπάρχουν;
Και κάθε μία από αυτές τις αιτιολογίες μπορεί κάλλιστα να ισχύει στο έπακρο ή να είναι ψευδής. Συνεπώς, ο @anon88072451 ή κάποιος δικαιούχος δε μπορεί σε πρώτη φάση να αποδείξει τίποτα. Απλά παρατηρεί μια αύξηση τιμών την ίδια περίοδο που τρέχει το πρόγραμμα και τη συσχετίζει με απατεωνιά. Μπορεί όντως να είναι. Μπορεί όμως και να μην είναι, γιατί αύξηση τιμών σε προϊόντα τεχνολογίας είχαμε παγκοσμίως και πριν το πρόγραμμα.
Αν κάποιος παρατηρεί κάτι που φαίνεται ύποπτο, θα πρέπει -θεωρώ- να απευθύνεται στην αρμόδια αρχή, η οποία με τη σειρά της οφείλει να εξετάσει την αναφορά και να προβεί σε ελέγχους αν χρειάζεται. Αλλιώς να αποδεχτούμε ότι οι αρμόδιες αρχές υπάρχουν για το θεαθήναι, ότι καμία δική μας παρέμβαση δε μπορεί να έχει αποτέλεσμα και να πάψουμε τα άσκοπα rants (άσκοπα γιατί σε μια τέτοια συνθήκη το κράτος/οι επιχειρήσεις θα κάνουν ό,τι γουστάρουν ανεξέλεγκτα).
Πρώτον, το κράτος δεν είναι επιχείρηση με όμιλο και δε μπορεί να λειτουργεί με τέτοιους όρους. Δεύτερον, τα λεφτά του προγράμματος είναι κοινοτικά και λογικά θα υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι. Τρίτον, υπάρχει μια προκήρυξη που αναφέρει όρους και προϋποθέσεις για τους εμπόρους. Αν αυτοί δεν καλύπτονται, να το συζητήσουμε, όπως ακριβώς έχει γίνει στο παρελθόν με άλλες προκηρύξεις που αποσύρθηκαν. Σου λέει όμως το πρόγραμμα ότι δε μπορεί να είναι παντεπόπτης κάθε συναλλαγής, κάτι που είναι λογικό.
Το κράτος δεν είναι πανταχού παρόν και παντοδύναμο. Έχει όρια, τα οποία στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα στενά. Πριν αποφασίσουμε ότι φταίει για τα πάντα λοιπόν, καλό θα είναι να αναλογιστούμε τι πράττουμε εμείς ως πολίτες και πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε. Αν αποζητούμε το καλύτερο, αυτό δε θα έρθει με το να μένουμε άπραγοι ή να γκρινιάζουμε.
Επειδή το έψαξα το θέμα και μάλιστα έκανα καταγγελία στον συνήγορο του Πολίτη και στη σελίδα της ψηφιακής μέριμνας, αυτό που κατάλαβα είναι το εξής:
α) δεν υπήρχε περιορισμός στο λειτουργικό, απλά θα έπρεπε να έχει λειτουργικό.
β) ελάχιστα προϊόντα ήταν σε φυσιολογικές τιμές, υπήρχαν άλλα ήθελε πολύ ψάξιμο…
γ) οι εταιρείες κατηγορούσαν το υπουργείο ότι και καλά αυτά εγκρίθηκαν μόνο… Π.χ mac των 2.500€ αλλά το αστείο ήταν ότι υπήρχαν παράλληλα διαθέσιμα σαπακια εκτός προδιαγραφών…
δ) το υπουργείο αναγνωρίζει ότι υπάρχει εκμετάλλευση από τους προμηθευτές και λέει ότι και καλά θα επέμβει…
Στις δύο προηγούμενες παρόμοιες κινήσεις, τα 10ράκια στην αρχή και μετά αυτά με τα 250€, είδαμε όλοι τι σαπίλα λαπτοπ πουλήθηκαν. Ούτε το 6μηνο βγάλαν. Τα 10’ ήταν γενικά μια απάτη, ενώ αυτά με τα 250€ ήταν λίγο χειρότερα από κινητό, δε νομίζω να αλλάξει κάτι τώρα. Οι μεγάλες εταιρίες έχουν το καρπούζι και ο μαχαίρι, εφόσον δεν μπορείς να μπεις σε ένα μαγαζί και να πάρεις ότι θες με τα 200€, καθώς πρέπει το κράτος να εγκρίνει το προϊόν, περιορίζεις τις επιλογές των δικαιούχων, πιστεύω πως υπάρχουν πολλές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, ακόμα και αν δεν έχει λεχθεί κουβέντα.
(Δηλαδή βγάζουν καινούργια προϊόντα μόνο για τη διαδικασία, κοστολογώντας τα όπως θέλουν)
Επίσης, η άλλη παγίδα είναι το ποιοι τα παίρνουν.Στο ίδιο έργο θεατές όπου συγκεκριμένες “ευπαθείς ομάδες” τα παίρνουν και από έξω από το μαγαζί τα πουλούν στη μισή τιμή.
Πολύ σωστή η παρατήρηση και η ευχή, οι πολίτες να κάνουν έρευνα αγοράς πριν αγοράσουν και καταγγελίες για τα κακώς κείμενα.
Αυτό όμως προϋποθέτει:
Χρόνο, που πολλοί άνθρωποι δεν έχουν μιας και οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής είναι φρενήρεις
Ειδικές γνώσεις, που πάρα πολλοί άνθρωποι δεν έχουν. Χωρίς τις γνώσεις αυτές χρειάζεται παραπάνω χρόνος, για να βγάλει άκρη κανείς, οπότε πάμε στην παρατήρηση 1.
Το κράτος είναι η οργανωμένη μορφή έκφρασης και δράσης των ανθρώπων, της κοινωνίας. Κατά τη γνώμη μου θα όφειλε να έχει μηχανισμούς ελέγχου της “ελεύθερης” αγοράς. Η “ελεύθερη” αγορά με πάρα πολλούς τρόπους κατακοροϊδεύει το καταναλωτικό κοινό και την κοινωνία. Το δικαίωμα διαμαρτυρίας και καταγγελίας περισσότερο είναι ένα “φύλλο συκής” και πολύ λιγότερο ένας αποτελεσματικός τρόπος ελέγχου και ρύθμισης της “ελεύθερης” αγοράς, κατά τη γνώμη μου.
Oτι δεν εχουμε κουλτουρα σαν λαος να κανουμε καταγγελιες για κακως κειμενα, και να διεκδικησουμε τα δικαιωματα μας ειναι αληθεια
Επισης ειναι ακομα πιο δυσκολο για καποιον με πολυ χαμηλο εισοδημα (μια και το εν λογω προγραμμα υποτιθεται εχει να κανει με αυτους) και που αρα εχει πιο αμεσες και επειγουσες αναγκες να ασχοληθει και με αυτο…
Και εγω δε νομιζω οτι πρεπει να δικαιολογουμε το κρατος, ειδικα οταν ευνοει συγκεκριμενες επιχειρησεις, και αντιθετα να ριχνουμε την ευθυνη στον πολιτη που δε διορθωνει το κρατος ή που δεν αναλαμβανει να κανει ο ιδιος τον ελεγχο που θα επρεπε να κανει το κρατος, οταν μαλιστα το παιχνιδι φαινεται στημενο ηδη.
Αυτό λέω κι εγώ. Στη χώρα αυτή περιμένουμε πάντα κάποιον άλλο να ασχοληθεί και απαιτούμε οι φορείς να είναι άμεμπτοι, ξεχνώντας ότι από εμάς προέρχονται και με τη δική μας ανοχή κάνουν ό,τι κάνουν. Ξέρεις πόσοι «από κάτω» που τώρα κλαίγονται θα έκαναν τα ίδια και χειρότερα αν είχαν την ευκαιρία να βρεθούν «από πάνω»; Αν θέλουμε να είμαστε πολίτες, έχουμε και υποχρεώσεις εκτός από δικαιώματα. Τα δεύτερα δε μπορούν να υπάρξουν χωρίς τις πρώτες.
Σε άλλες χώρες οι άνθρωποι ενημερώνονται και διαβάζουν νομοσχέδια τα οποία δε γίνονται νόμοι αν δεν εγκριθούν από τους πολίτες. Αυτοί πού βρίσκουν τις γνώσεις και τον χρόνο κι εμείς δε μπορούμε ούτε μια απλή έρευνα αγοράς να κάνουμε; Το κράτος είναι καθρέφτης των πολιτών του αλλά στη χώρα μας, εκτός των άλλων, δεν τα πάμε καλά και με την αυτοκριτική.
To ξερω.
Απλα για τη συγκεκριμενη περιπτωση, δεν ταιριαζει πολυ, κατα τη γνωμη μου (πάντα). Για μενα εδω ταιριαζει περισσοτερο το να μη δικαιολογουμε το κρατος (που σε άλλες χωρες προλαβαινει να κανει και ελεγχο κλπ) και λιγοτερο το να κατηγορησουμε τον πολιτη για αυτο. Οχι οτι αθωώνεται εντελως ο πολιτης ομως…
Κατά τη γνώμη μου, και το ένα και το άλλο είναι πρόβλημα. Και η αναποτελεσματικότητα του κράτους - έλλειψη κρατικού ελέγχου αλλά και η έλλειψη κοινωνικής και πολιτικής “συνειδητοποίησης” και δράσης από τους πολίτες. Και φυσικά πάνε χέρι - χέρι αυτά.
Πιστεύω ότι πρέπει να πιέζουμε και να απαιτούμε και τα δύο να “βελτιωθούν”.
Το να ρίχνει κανείς το βάρος μονάχα στο ένα και να μεμψιμοιρεί, νομίζω ότι είναι συνταγή διαιώνισης πολλών προβλημάτων και τελικά πολύ βολική λύση, για να μην αλλάξει τίποτα.
Πολύ ενδιαφέρον το στοιχείο αυτό. Αν θέλεις, φέρε μας κάποια παραδείγματα (η Ελβετία πρέπει να είναι ένα από αυτά τα κράτη - η Τσιάπας στο Μεξικό ένα άλλο).
Η πρακτική αυτή που περιγράφεις συμβαίνει σε πολλά κράτη ή απλά είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα?
Ακυρο το επιχειρημα… Και αν ειμασταν στο tuvalu θα ψαρευαμε μονο. Καθε χωρα εχει τους ρυθμους της το ταπεραμεντο της κτλ. Αν ας πουμε μιλαμε για την Ελβετια, τοτε μιλαμε για κατωτατο μισθο 3000, ωρες εργασιας ανθρωπινες κτλ…
Καλο ειναι οταν θελουμε να συγκρινουμε να βρισκουμε ιδια πραγματα, χωρες κτλ. Αν και σ αυτο δεν γινεται να υπαρχει συγκριση.
Τελος για τις γνωσεις για να κανεις ερευνα αγορας… Στην ιταλια υπαρχει παροχος κινητης με 10 ευρω καρτα εχεις 10 gbyte… Εδω με 10 e εχεις 600mbyte. Εφοσον συνενοουνται μεταξυ τους οι εταιρειες δεν γινεται ο αγοραστης να κανει ερευνα αγορας οταν 3 στα 3 ειναι ιδια τιμη και κακο προιον. Ετσι οποιον και να ρωτησεις, απο μαθητη μεχρι συνταξιουχο, εχουν φοιτητικο νουμερο…
Για να αλλαξουν αυτα δεν γινονται με καταγγελιες γιατι ολοι καναμε και δεν εγινε ποτε τιποτα. Αλλαζει με ενα ωραιο μπουκοταζ. Ας μην παει κανεις να παρει laptop με voucher και οταν αρχισουν τα καταστηματα να ζοριζονται γιατι θα τα βλεπουν να παλιωνουν στα ραφια θα κατεβασουν τις τιμες ακομη και κατω του κοστους
(Και μια μινι ιστορια για του λογου το αληθες… Εμπλεξα λογω της εταιρειας μου με εναν δημοσιο φορεα και επρεπε να παρω ενα χαρτι. Προσπαθουσα ενα χρονο με καταγγελιες και συνεχομενες κρουσεις. Υπουργεια κτλ… Στο τελος εκανα ενα μειλ με ολοκληρο το περιστατικο απευθυνομενος στη διευθυνση της υπηρεσιας και κοινοποιηση στον πρωθυπουργο και σε καποια ευρωπαικη υπηρεσια. Την αλλη μερα με πηρε ο διευθυντης της υπηρεσιας και μου ειπε πολυ ευγενικα οτι ειναι ετοιμο το χαρτι και να παω να το παραλαβω… Ωραια, εγω βρηκα τροπο και το πηρα γιατι με τη μεθοδο της καταγγελιας ακομη θα περιμενα. Φιλος επαθε το ιδιο πραγμα ακριβως στην ιδια υπηρεσια για το ιδιο χαρτι και ακομη περιμενει… Αλλαξε κατι; Οχι… Απλα εγω εκανα την δουλεια μου λογω των κοινοποιησεων… Και οχι … δεν θα εδινα φακελακι οπως μαλλον περιμεναν)
Και πολλά περισσότερα αλλά αυτό πρέπει να πάψει να αποτελεί δικαιολογία. Ολόκληρος ο κόσμος γνωρίζει την περίφημη ελληνική νοοτροπία (νοοτροπία του Ελληναρά στο εσωτερικό) αλλά θα συμφωνήσεις πιστεύω ότι α) αυτή προέρχεται από τους ίδιους τους πολίτες και β) αν θέλουμε να αλλάξει πρέπει να δουλέψουμε όλοι. Σε επίπεδο κράτους, κανένα δεν προόδευσε γιατί εμφανίστηκε κάποτε κάποιος καλοκάγαθος πολιτικός να το πάει μπροστά. Όλα με διεκδικήσεις έγιναν και στη βάση μιας νοοτροπίας διαμετρικά αντίθετης από τη δική μας,
Βεβαίως, και αυτό μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Να το πάω και παραπέρα; Πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί μια άτυπη ομάδα που θα κάνει μερικές βασικές συγκρίσεις στις τιμές των προϊόντων και θα φτιάξει ένα πινακάκι όπου θα παρατίθενται ονομαστικά τα καταστήματα που έχουν υπερκοστολογήσει αλλά και εκείνα (αν υπάρχουν) που έχουν λογικά επίπεδα τιμών; Νομίζω ότι αυτό θα βοηθούσε περισσότερο από τα γενικευμένα rants.
Εγώ το έκανα από περιέργεια για ένα και μόνο προϊόν και διαπίστωσα ότι κάποια καταστήματα το έχουν περίπου στην ίδια τιμή με άλλα που δε συμμετέχουν στο πρόγραμμα, άλλα το έχουν υπερκοστολογήσει σημαντικά (ακριβώς όπως έχουν κάνει και καταστήματα που δε συμμετέχουν στο πρόγραμμα), και βρήκα και ένα που το είχε σε σχετικά χαμηλότερη τιμή πριν το πρόγραμμα και το διατηρεί σε σχετικά χαμηλή τιμή και τώρα. Άρα, από τη μία δεν είναι ωφέλιμο να κατακρίνουμε όλα ανεξαιρέτως τα καταστήματα, και από την άλλη μια ομαδική δράση θα μπορούσε να λειτουργήσει ως οδηγός αποφυγής συγκεκριμένων καταστημάτων.
Μόλις χθες διαπίστωσα ότι δικαιούμαστε επιταγή για την ψηφιακή μέριμνα!
Γνωρίζει κάποιος άν μπορώ να εξαργυρώσω τις επιταγές, αγοράζοντας raspberrypi 4 και περιφεριακά οθόνη ή ssd κλπ. ;
όχι δεν μπορείς. Όπως δεν μπορείς να ψωνίσεις οποιοδήποτε laptop από το μαγαζί που θα πας. Τα προϊόντα είναι συγκεκριμένων προδιαγραφών εγκεκριμένα από το υπουργείο, οπότε δεν συμμετέχουν όλα στην μέριμνα.
Κρίμα πάντως χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία για την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των παιδιών μας.
Δεν ξέρω εάν υπήρχε η δυνατότητα επικοινωνίας με το αρμόδιο υπουργείο από όλα τα ελληνικά linux fora, παρουσιάζοντας και το βρετανικό όραμα με την ανακάλυψη του raspberrypi, για την εκπαίδευση, αν θα άλλαζε η ροή της ιστορίας.
Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχει έστω και ένας λινουξάς στο υπουργείο.
Εύχομαι (όπως ξεκινάγαμε και στο δημοτικό τον επίλογο), να υπήρχε η δυνατότητα για την απόκτηση hardware(αλήθεια λέγεται υλισμικό;) για την εγκατάσταση GNU/linux λογισμικού στα σχολεία μας.
Έστω και από την επόμενη σχολική χρονιά.
Παρεμπιπτόντως, μήπως υπάρχει καμιά θαυματουργή πατέντα για σύνδεση, rpi4 σε android tablet ώστε να χρησιμοποιηθεί απλά σαν οθόνη, πέρα από τη χρήση του ssh, χωρίς να αναστρέψουμε τη λειτουργία του ως android;
Έχω δοκιμάσει μετά από πολλές προσπάθειες, να εγκαταστήσω linux vm σε android χωρίς να ακυρώσω την εγγύηση της συσκευής και ανακάλυψα τελικά το παρακάτω αποθετήριο: https://github.com/egandro/docker-qemu-arm/
Το συγκεκριμενο προγραμμα οπως εδειξαν τα στατιστικα δεν πηγε και πολυ καλα. Ο λογος μαλλον αυτος που ειχα πει παλιοτερα. Ακριβα προιοντα και φανηκε σαν δωρο για λιγα καταστηματα. Οι προδιαγραφες τετοιες που δεν απασχολουσαν κανεναν. Anyway, χωρις το voucher παιρνεις το ιδιο μηχανημα 200ευρω φθηνοτερα “εκτος προδιαγραφων”
Δεν ειχε παντως να κανει με linux και φαινεται γιατι επρεπε να υπαρχει “υποστηριξη” οποτε τα λειτουργικα συστηματα που το παρειχαν αυτο ηταν μονο τα windows το chrome os και το mac os (αντε τωρα να πας να παρεις apple mac με 2000 ευρω και voucher…!!)
Τελος τα antivirus που συμμετέχουν εχουν εκδοσεις για windows , mac και chrome os…!!
Το raspberry λογικα μπορει να συνδεθει σε ενα ταμπλετ μεσω της καλωδιοταινιας της οθονης εφοσον βρεθουν τα σηματα. Νταξ… Βαθμος δυσκολιας 8/10 οποτε ας πουμε οτι δεν γινεται. Προφανως θα ηθελες μια συνδεση μεσω usb η εστω κατι τετοιο αλλα δεν γινεται η και αν υπαρχει κατι θα ειναι σε αλλο επιπεδο.
Ομως γιατι λες μονο μεσω ssh? Θα ελεγα vnc καλυτερα με ολα τα γραφικα. Υπαρχουν και αλλοι μεθοδοι με screen sharing με χαμηλο lag σε δικτυο
Άρα είναι θέμα υποστήριξης;
Δεν ακούγεται παράλογο, αλλά δεν συμβαδίζει κατά τη γνώμη μου και με τους όρους του ελεύθερου ανταγωνισμού, αν δεν κάνω λάθος. @anon88072451, παράληψη μου η αναφορά μόνο σε ssh, έχεις δίκιο και υπάρχει εκτός από τους vnc viewers και το NoMachine, επίσης και για android, καθώς και το x2go, αλλά όχι για android νομίζω.
Απλά σημειώνω το " Τα προϊόντα που δύναται να επιχορηγηθούν από το Πρόγραμμα, θα πρέπει προηγουμένως να έχουν ενταχθεί σε ένα κεντρικό και ενιαίο μητρώο εγκεκριμένου εξοπλισμού του Προγράμματος."
Τους έστειλα ηλεκτρονικό μήνυμα που εξηγούσα την όλη εκμετάλλευση προσθέτοντας λινκ με διάφορους υπολογιστές εντός και εκτός προγράμματος… απάντηση δεν έλαβα ποτέ…
Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για Raspberry Pi στην εκπαίδευση τότε η λύση υπάρχει και ένα κράτος θα μπορούσε να την υλοποιήσει εύκολα. Σίγουρα όχι σε ένα χρόνο για τις ανάγκες της τηλεκπαίδευσης, αλλά και η ψηφιακή μέριμνα δεν ικανοποίησε τις ανάγκες στις εποχές του Covid.
Οθόνη 23.5 in. Κόστος 214€ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ
Σημείωση: Παραθέτω λινκ από το nettop.gr καθώς αποτελεί επίσημο πωλητή της Raspberry στην Ελλάδα.
Ουσιαστικά με 214€ ανά μαθητή, που στην πραγματικότητα αφαιρώντας τους φόρους που επιστρέφουν στο κράτος είναι πολύ λιγότερο (χωρίς ΦΠΑ είναι 172.58€ ανά μαθητή), το ελληνικό κράτος με ένα κονδύλι ύψους 215.000.000€ θα μπορούσε να εξασφαλίσει έναν υπολογιστή για όλους τους μαθητές του. Και με επιπλέον 20.000.000€ θα μπορούσε να εξοπλίζει όλους τους νέους μαθητές κάθε χρόνο.
Μάλιστα θα μπορούσε να φτιάξει στα πλαίσια του Υπουργείου παιδείας και μία υπηρεσία τεχνικών συντήρησης ηλεκτρονικού εκπαιδευτικού εξοπλισμού με μερικά κέντρα πχ Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο για την συντήρηση των συσκευών που παρουσιάζουν προβλήματα κλπ προσλαμβάνοντας και μερικούς τεχνικούς υπολογιστών και άλλους, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.
Φυσικά το κράτος κάνοντας μία τόσο μεγάλη παραγγελία από τη Raspberry θα μείωνε και το κόστος παραγωγής των υπολογιστών οπότε στην πραγματικότητα θα χρειαζόταν ακόμα λιγότερα χρήματα από αυτά που αναφέρω, ένα πράγμα που εύκολα θα οριζόταν σε μία συμφωνία μεταξύ της εταιρίας και του ελληνικού δημοσίου.
Όμως όλα αυτά είναι πράγματα που λειτουργούν σε ένα κράτος που θέλει να κάνει ουσιαστικές επενδύσεις και όχι απλά να μοιράζει κρατικό χρήμα σε μερικά φιλοκυβερνητικά φιλαράκια.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε ρεαλιστικά, αντί για Voucher θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να κάνουν ένα διαγωνισμό και να προτείνουν οι εταιρίες τι θα μπορούσαν να προσφέρουν στις προδιαγραφές που θέτει το Υπουργείο Παιδείας. Αυτό το λέω γιατί με τους όρους που λειτουργεί τουλάχιστον η Ελληνική δημοκρατία, είναι προσβλητικό για τη δημοκρατία να κάνεις απευθείας αναθέσεις, όπως πχ έγινε με τη Cisco στην τηλεκπαίδετση ή τη Microsoft για το δημόσιο το 2019. Για άλλη μια φορά φαίνεται πως στην πραγματικότητα ο ψηφιακός ανασχηματισμός είναι ένα ζήτημα πολιτικής βούλησης και όχι τεχνικό.