Οργανωμένο κράτος σίγουρα δεν είμαστε και ειδικά στα θέματα εκπαίδευσης. Άσε που η υπουργία Κεραμέως είναι από τις χειρότερες που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια 30 χρόνια από τη χώρα. Μέχρι και τη στήριξη του συνδικαλιστικού της ΝΔ έχει χάσει σε αυτά που έχει προσπαθήσει να περάσει στην εκπαίδευση.
Ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών για την τηλεκπαίδευση δεν βγήκε. Όταν λέω τηλεκπαίδευση δεν λέω να δείξουν απλά στους εκπαιδευτικούς πως λειτουργεί το Webex που επέλεξαν ως πρόγραμμα για τα βιντεομαθήματα και η πλατφόρμα του e-class για την ασύγχρονη. Θα έπρεπε μέσα στο καλοκαίρι και πιο πριν ακόμα, μέσω των πανεπιστημίων να γίνει έρευνα για το πως γενικότερα λειτουργεί η τηλεκπαίδευση ως παιδαγωγική πρακτική, ειδικότερα στα παιδιά του δημοτικού που έχουν ανάγκη την εκπαίδευση όχι για τις γνώσεις, αλλά ως μέσο κοινωνικοποίησης και διαμόρφωσης του χαρακτήρα τους σε βαθμό που θα επηρεάσει όλη τη ζωή τους .
Τα λάθη του κράτους είναι πολλά, αλλά σίγουρα το κυρίαρχο δεν είναι να αποζητά από τον κάθε εκπαιδευτικό να έχει 15 πτυχία και διπλώματα κατάρτισης (ειδικά αν πρόκειται για σκοιλς ελικικού).
Να ξεκινήσουμε από το ότι έχουν να γίνουν προσλήψεις μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού από το 2008. Αυτό σημαίνει πως ο νεότερος μόνιμος κλείνει 12 χρόνια άρα είναι το λιγότερο 34 σε ηλικία (και οι αναπληρωτές δεν πάνε πίσω). Με το συνολικό πληθυσμό των καθηγητών να είναι ιδιαίτερα γερασμένος και προερχόμενος από μία εποχή που οι υπολογιστές ήταν ακόμα xerox, atari και amiga.
Μπορεί να ακούγεται περίεργο σε κάποιους, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από έναν εκπαιδευτικό να έχει εξικοίωση με την ενσωμάτωση των υπολογιστών στη δουλειά του, γιατί η δουλειά του δεν βασίζεται και δεν εμπεριέχει τους υπολογιστές. Δεν χρειάζεται καμία τεχνολογία (κατά τη διάρκεια του μαθήματος) σε έναν εκπαιδευτικό για να διδάξει αποτελεσματικά αρχαία, φυσική, χημεία, βιολογία, μαθηματικά, έκθεση, κοινωνιολογία κλπ. Δεν το έμαθε ποτέ κανείς, δεν του χρειάστηκε, δεν υπήρχε στη ζωή του.
Γενικά υπάρχει πολύ μεγάλο έλλειμμα από πλευράς κράτους σε μία ενιαία συγκροτημένη και συνολική κατεύθυνση για την εκπαίδευση στον 21 αιώνα, τον αιώνα της πληροφορίας. Αυτό ξεκινά πρώτα και κύρια από την εκπαίδευση των ίδιων των καθηγητών. Αν δεν αλλάξει η δουλειά που γίνεται στα πανεπιστήμια των παιδαγωγικών σχολών και προγραμμάτων διδακτικής επάρκειας, δεν υπάρχει περίπτωση όσους εξοπλισμούς και Webex να πάρουν με ΕΣΠΑ και γενικότερη κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, να μπορέσει η τεχνολογία να γίνει κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε όλα τα σχολεία. Φυσικά όλα αυτά είναι αλλαγές με βάθος τουλάχιστον 5ετίας, στο οποίο βάθος δεν έχει κοιτάξει καμία, μα καμία, κυβέρνηση τα τελευταία 30 χρόνια για την παιδεία.
Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο 45 λεπτά παράδοση μαθήματος. Είναι μία ολόκληρη διαδικασία που εξ αποστάσεως δεν καλύπτεται από καμία πλατφόρμα.
Είναι πραγματικά άδικο για την πλειοψηφία των καθηγητών της χώρας να λέμε πως είναι τεμπέληδες. Οι περισσότεροι έχουν κάνει άλματα στη σχέση τους με τους υπολογιστές για να χρησιμοποιήσουν το webex, e-class, pdf scanners και άλλα πολλά για να κάνουν αυτή τη στιγμή μάθημα εξ αποστάσεως όσο στραβά και αν λειτουργεί αυτό.
Στην Ελλάδα η σχέση ανθρώπου-τεχνολογίας είναι έρμαιο των ατομικών δυνατοτήτων του καθενός, το κράτος (όσο ζω και γνωρίζω) δεν ανέλαβε ποτέ το ρόλο του να διδάξει στους ανθρώπους πως να είναι ορθοί χρήστες της τεχνολογίας.