Στο μοντέλο του freemium το προϊόν είσαι εσύ. Και έπιασε λόγω της αδράνειας του τραπεζικού συστήματος. Κάτι σαν το παράδειγμα της Kodak η καρδία του καπιταλισμού είναι ένας δεινόσαυρος. Κάπως έτσι προέκυψε από το πουθενά ένα Paypal.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να μην ήταν έτσι. Tην προηγούμενη χιλιετία, υπήρχε μεγάλη ανάγκη και συζήτηση για συστήματα μικροπληρομών. Κάτι εντελώς ενάντια στην λογική του τραπεζικού συστήματος. Που ήθελε 1$ έξοδα για να πληρώσεις μισό σέντσς. Όπως και το paypal για τις πληρωμές μεγάλων ποσών, έτσι και για τα μικροποσά το τραπεζικό σύστημα δεν ενδιαφέρθηκε να δώσει λύση.
Οπότε η “δωρεάν” παροχή περιεχομένου, και οι διαφημίσεις για να έρθουν στο site μας, ώστε να πουλήσουμε … διαφημίσεις, έγινε αναγκαστικά ή μόνη εφικτή επιχειρηματικά λύση. Και μόνος κερδισμένος από αυτό ήταν η Google.
Ευτυχώς σήμερα είμαστε κοντά να φτιάξει κάποιος ένα σύστημα μικροπληρομών και είναι ο νέος μονόκερος. Οι απαιτήσεις είναι ελάχιστα έξοδα και ανωνυμία. Πλέον υπαρχει αυτή η τεχνολογία. Ο Brave το έχει πιάσει καλά το νόημα, αλλά θέλει κάτι μεγάλο από πίσω. Το Mozilla foundation θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι τέτοιο, αλλά οι σχέσεις του με την google είναι αρκετά πολύπλοκες. Ίσως τα καταφέρει το facebook αν δεν πήγε να το κάνει τόσο χοντροκομμένα (update δεν τα κατάφερε).
Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε είναι πως το “δωρεάν” το πληρώνουμε πανάκριβα. Η δωρεάν τηλεόραση, σημαίνει χρήματα από διαφημίσεις, διαφημίσεις που αυξάνουν το κόστος αυτών που αγοράζουμε (φωνάζουν όλοι για την ΕΡΤ αλλά έχει υπολογιστεί πως πληρώνουμε πάνω από 50€ τον μήνα στα μεγάλα κανάλια έμμεσα). Το χειρότερο είναι πως επίσης έχουμε , κακή δημοσιογραφία μιας και οι διαφημίσεις δημιουργούν εξάρτηση και διαπλοκή.
Στο internet τις γραμμές VHDL τις θέλουμε για να κατεβάζουμε γρήγορα σελίδες που μας ενδιαφέρει το 10% του όγκου, ενώ το 90% είναι script για trackers και διαφημίσεις.
Όχι λοιπόν δεν είναι θέμα λόξας είναι θέμα πορτοφολιού. Είναι επίσης και θέμα Δημοκρατίας.
Δοκιμάστε να δείτε το κόσμο μέσα από τα μάτια κάποιου που ζούσε το 1984. Εξηγήστε του πως κουβαλάς ένα μικρόφωνο και ένα δείκτη θέσης. Πείτε του πως κάποιος συγκεντρώνει το που είμαστε κάθε στιγμή, τι τρώμε, με ποιους το τρώμε και πόσα πληρώσαμε. Πείτε του πως αυτός τα συγκεντρώνει για να μας πουλήσει διαφημίσεις. Δείτε την απορία και τον τρόμο στα μάτια του …
ΥΓ: Το κείμενο αυτό είναι από μια παλιά συζήτηση. Έπεσα πάνω του σήμερα και είπα να το μεταφέρω ως ανεξάρτητο κείμενο (με ελάχιστες αλλαγές). Σαν κείμενο στην μέση μιας άλλη συζήτησης έχει τις αδυναμίες του.