υπάρχει η ανθρώπινη ανάγκη για ασφάλεια κι εκείνη για περιπέτεια, ακροβατούμε ανάμεσα σε τέτοιες επιθυμίες με κύκλους από ημερήσιους έως ζωής (γι’ αυτό και “βαριέσαι” μέσα στη μερα ή θέλεις “ν’ αράξεις”, γι’ αυτό και βλέπεις μεσήλικες να τα βροντάνε για τον γύρο του κόσμου, απαρνούμενοι τον -έως τότε- ήσυχο βίο τους).
η ανασφάλεια που νιώθουμε για την όποια τεχνολογία, ανάγεται στο φόβο του μέλλοντος (των συμφερόντων μας) και -βασικά- στην ανθρώπινη απροθυμία μας για ΑΛΛΑΓΗ, γενικότερα. κάθε φορά που το ραντάρ μας εντοπίζει δυστοπίες είναι γιατί η ανάγκη της “ασφάλειας”, σε συνεργασία με την απροθυμία μας αυτή, παρεμβαίνουν! κάθε φορά που “βλέπουμε” ευκαιρίες για νέους κόσμους (Άρης, διάστημα κτλ /κάτι που απαιτεί τεχνολογία και μοιραία την ρομποτική, άρα AI), η ανάγκη μας για “περιπέτεια” υπερνικά, όπως και του Κολόμβου.
στην ανθρώπινη ιστορία η εκμετάλλευση πήγε σύννεφο, ποτέ όμως αυτή δεν σταμάτησε την -καλή ή κακή- “πρόοδο” = θα πρέπει να τα περάσουμε ΌΛΑ έως να ισορροπήσει η αρμονική ταλάντωση και να κρατήσουμε μόνο τα καλά της ρομποτικής κτλ κτλ. θα πρέπει να φάμε τις φάπες μας, όπως συμβαίνει πάντα. πολλοί θα βλαστημίσουν όλα αυτά, ειδικά όσοι δεν θα κοιτάζουν παραπέρα.
…που 'λες, η μετακίνηση (κι ειδικά η αυτοκίνηση) θα γίνει επιτέλους ασφαλέστερη από την εποχή του δίποδου-οδηγού, του εγωισμού του και της άρνησης να δαπανήσει ενέργεια να μάθει οδηγική τεχνική αλλά και συμπεριφορά! (όσοι πληρώσαμε αντίστοιχα μαθήματα καταλάβαμε την χαοτική διαφορά /εγώ απορώ πως επέζησα). ΤΙ να λέει όμως αυτό? πέρασαν 100+χρ που ο κινητήρας εσωτ καύσης κ τρελής ενεργειακής απώλειας, που τα μη φιλικά σε πρόσκρουση υλικά (βλ. ωμή λαμαρίνα χωρίς καν πρότυπα πρόσκρουσης), που το μπανάκι δρομίσιου αίματος κύλησε άφθονο, επειδή δημιουργήθηκε αυτό το νέο μέσο μετακίνησης που μίκρυνε τις χώρες. τότε δεν έβλεπαν καν την αιτία να κινηθεί κάποιος με περισσότερη από την αλογίσια ταχύτητα. πολύ μελάνι θα χύθηκε σε απόψεις για το που πάει ο κόσμος, πως -οι έχοντες- μας κατάντησαν να τρέχουμε με αφύσικους ρυθμούς κι επιτέλους τι μαύρο μέλλον μας επιφύλλασαν οι μηχανές (είμαι σίγουρος πως και το σταθερό τηλέφωνο που σε πονοκεφάλιαζε με τις κουδούνες του, αρκετοί εργαζόμενοι θα το κοπάνησαν). τώρα γελάμε, δεν μπορούμε να φανταστούμε περιορισμό σε αποστάσεις εμβέλειας αλόγων και φυσικά δεν μας φτάνουν τα 50-80χαω, θέλουμε τα διπλά για ταξίδι και τα τριπλά να γουστάρουμε.
χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν: δυστοπίες έβλεπε ο πατέρας μου για τις αλλαγές της γενιάς μου, θα προσπαθήσω αλλά δεν θα τα καταφέρω να μην δω για την ρομποτική γενιά των παιδιών μου, αλλά κι ο προπάππους μου και τα εγγόνια μου επίσης το ίδιο (μάλλον). κάθε φορά τα ίδια, ο φόβος του αγνώστου κ της αλλαγής. κάθε φορά και πάλι τα λάθη έως να μάθουμε. ε, θα σπάσουμε και κάνα πλανήτη, θα διαλύσουμε κ τις κοινωνίες, θα γεμίσουμε κ τους ωκεανούς πλαστικό ΕΩΣ να εκτοξεύσουμε σκουπιδόμπαλες στο αχανές διάστημα, με κάποια τεχνολογία που θα έχει φτηνήνει αρκετά επειδή παίξαμε με ρομπότ στον άρη.
δεν λέω ότι δεν μπορούμε καλύτερα από τον πονεμένο δρόμο, λέω πως ποτέ δεν θα το κάνουμε. δεν λέω ότι δεν παίζουμε επικίνδυνα, λέω πως δεν ήρθαμε για να ζήσουμε με ασφάλεια. κάθε δεινό που θα περάσουμε θα είναι επειδή ΞΕΧΝΑΜΕ (την ιστορία μας) αλλά το AI δεν θα ξεχνάει. κι αν δεν αυτοκαταστραφούμε πριν γίνουμε καν πολιτισμός 1 τότε μάλλον θα περάσουμε υπέροχα σε 10-20 αιώνες και σκατά στους αμέσως επόμενους. λυπάμαι, όπως λυπάμαι όταν βλέπω την ομάδα μου να χάνει, αλλά χαίρομαι όπως χαίρομαι που παίρνει το μάθημα :)
φυσικά θα μπορούσαμε να μην προσπαθούμε απλά να ΤΟ καταφέρουμε αλλά να ψάχνουμε κυρίως (και με ζήλο) το ΓΙΑΤΙ θέλουμε να το καταφέρουμε, το οτιδήποτε. και τότε θα ξεπηδούσαμε γρηγορότερα τις “κακές” αρμονικές, κρατώντας ταχύτερα τα καλά κάθε αλλαγής. ας το προσπαθήσουμε έστω, ο καθένας μόνος του (αυτό που λέμε αυτοβελτίωση), δίνοντας το παράδειγμα. έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να διδάξεις κάποιον που καταρχήν δεν προκάλεσες να ζηλέψει το αποτέλεσμα της διδαχής σου ;)
ΚΑΛΗ χρονιά στις ζωές σας <3