Ξεκινάω τον αντίλογο με αναφορά στο γεγονός ότι το Arch δεν επιθυμεί, και το δηλώνει με τον πιο «στεγνό» τρόπο, να έλξει χρήστες απλά για να κομπάζει ότι έχει πολλούς. Δεν απευθύνεται στους πολλούς. Είναι μια διανομή DIY και ο χρήστης πρέπει να την επιλέγει συνειδητοποιημένα.
Πάμε τώρα στους installers. Ο επίσημος τρόπος εγκατάστασης του Arch, πέραν του ότι δεν είναι καθόλου δύσκολος, λειτουργεί και ως ένα ιδιότυπο «face control». Υπάρχουν και άλλα τέτοια, όπως για παράδειγμα το output της εντολής που ζητείται κατά την εγγραφή στο forum, που πάλι δεν είναι κάτι δύσκολο και όμως αρκετοί αποτυγχάνουν. Σε μια απλή εντολή και ένα copy-paste του output!
Παρακάμπτοντάς τον, ένας χρήστης δηλώνει έμμεσα ότι αδυνατεί να ακολουθήσει απλά, λεπτομερώς περιγραφόμενα και συνοδευόμενα από πρόσθετες πληροφορίες βήματα. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με όσους ακολουθούν YouTube videos για την εγκατάσταση. Εδώ λοιπόν δίνεται η πρώτη ευκαιρία στον χρήστη να αναλογιστεί μήπως θα ήταν καλύτερο για τον ίδιο να προτιμήσει μια άλλη διανομή.
Επιπλέον, ένας installer δεν είναι καθόλου καλή πύλη εισόδου στον κόσμο του Arch, γιατί είναι placebo. Αν το τελικό εγκατεστημένο σύστημα ήταν bit προς bit ίδιο με τη χειροκίνητη εγκατάσταση, ο χρήστης θα έπαιρνε μια γραμμή εντολών και μάλλον δε θα ήξερε πώς να προχωρήσει. Ξέρουμε όμως όλοι ότι ποτέ δεν είναι, ασχέτως του πώς πλασάρεται από τον δημιουργό του. Πάντα υπάρχουν μικρές ή μεγαλύτερες προσθήκες για να βοηθήσουν τους άμαθους χρήστες.
Αυτό όμως, όχι μόνο δεν είναι το Arch αλλά είναι και διαμετρικά αντίθετο με το «Arch way». Ένας χρήστης που επιθυμεί πραγματικά να έχει το Arch, ακόμα και αν είναι εντελώς αρχάριος, θα ακολουθήσει τα βήματα στο wiki, πιθανότατα θα αποτύχει, θα προσπαθήσει ξανά, θα αποτύχει ξανά, στην πορεία θα ανακαλύψει τι κάνει λάθος και τελικά θα επιτύχει την εγκατάσταση. Αυτή η διαδικασία, πέρα από την πρόσκαιρη «υπερηφάνεια» για αυτό που πέτυχε, θα του εμφυσήσει με το «καλημέρα» την επιθυμητή για τη διανομή νοοτροπία του «αντιμετωπίζω πρόβλημα-ψάχνω-προσπαθώ-λύνω-αποκτώ εμπειρία».
Αν κάποιος θέλει έτοιμες λύσεις, είτε αυτή είναι η εγκατάσταση είτε η άμεση βοήθεια σε τυχόν πρόβλημα χωρίς να κοπιάσει, τότε «δεν κάνει» για το Arch και αυτό δεν είναι κακό. Υπάρχουν τόσες άλλες διανομές σχεδιασμένες για να καλύψουν τις δικές του ανάγκες. Απλά το Arch δεν είναι μία από αυτές.
Κλείνω το σεντόνι εδώ με το εύκολα διαπιστώσιμο αποτέλεσμα της ύπαρξης των installers. Αυτό είναι η -μαζική τα τελευταία χρόνια και σε μεγάλο βαθμό ανεπιθύμητη- εισροή στον κόσμο του Arch χρηστών που δεν έχουν (ακόμα) στοιχειώδεις γνώσεις και ικανότητες για το Linux εν γένει. Αυτό βλάπτει τόσο τη διανομή όσο και τους χρήστες. Όταν, για παράδειγμα, φτάνει ένας νέος χρήστης που «εγκατέστησε το Arch» με installer να καταναλώνει πολύτιμο χώρο και χρόνο απασχολώντας άλλους ανθρώπους (αυτό είναι η αναζήτηση βοήθειας σε έναν ιστότοπο, ας μην το ξεχνάμε) για να κάνει την ερώτηση (ένα από τα εκατοντάδες πραγματικά περιστατικά)
γιατί δε δουλεύει το pacman -S yay
;
τότε καταλαβαίνετε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.