Κάποιος, εκφράζει, στο forum, μια άποψη, π.χ. πώς να βελτιωθεί, το επίπεδο της επικοινωνίας, μεταξύ των μελών.
Και, αντί, να είναι αυτό, η αφορμή, να γίνει ανταλλαγή απόψεων και να βελτιωθεί η επικοινωνία…, γίνεται αιτία, παρανοήσεων, επιθέσεων, προσβολών, διαστρεβλώσεων, αποπροσανατολισμού και αποδυνάμωσης των σχέσεων, μεταξύ των μελών, που, τελικά, σιωπούν και ο διάλογος, διακόπτεται…
Και διερωτάται, κανείς, “γιατί συμβαίνει, αυτό; Είναι φυσιολογικό;”
Και, βέβαια, είναι, φυσιολογικό!
Όταν, νιώθουμε ανασφαλείς και ανώριμοι, έτσι, συμπεριφερόμαστε! Κι αυτό, δεν σχετίζεται, ούτε, με την ηλικία, ούτε, με το μορφωτικό επίπεδο, ούτε, με τις ειδικές γνώσεις, που έχουμε!
Και, πάλι, διερωτάται, κανείς… “και, είναι φυσιολογικό, αυτό;”
Και, βέβαια, είναι, φυσιολογικό!
Είναι “θέμα εγκεφάλου”. Το ανασφαλές, ανώριμο άτομο, “λειτουργεί”, τον εγκέφαλό του, όπως ο Προκρούστης!
Δηλαδή, ΦΑΝΑΤΙΖΕΤΑΙ, με ΕΝΑ, μόνο, ΚΡΙΤΗΡΙΟ και με αυτό, τα “κρίνει, ΟΛΑ”, χωρίς, να χρησιμοποιεί, τη σκέψη του!
“Πείθει”, όμως, τον εαυτό του, ότι η φανατική προσκόλληση, σε ένα, μόνο, “κριτήριο” και ο αποκλεισμός, όλων των άλλων, “είναι βαθειά, σκέψη!”
Ούτε, που φαντάζεται, ότι ο φανατισμός, χαρακτηρίζει, την κυτταρική αδράνεια, την νοητική υστέρηση, την “προκρούστεια λογική” και είναι, η βασική αιτία, για την ανασφάλεια και για την ανωριμότητα, που νιώθουμε!
Γι αυτό, δεν γίνεται συζήτηση, μεταξύ οπαδών, αντίθετων ομάδων!
Ούτε, μεταξύ ατόμων, που έχουν ως “κριτήριο”, αντίθετες ιδεολογίες!
Ούτε, με άτομα, που χωρίζουν τους ανθρώπους, ανάλογα, με τις γνώσεις τους!
Στις αρχές του ‘90, εμφανίστηκε μια τεχνολογία, με φιλοσοφία, για ανθρώπους, που πιστεύουν, ότι η ανθρώπινη ύπαρξη, είναι συνυφασμένη, με εκείνη, των άλλων, πέρα και πάνω, από ιδεολογίες, θρησκοληψίες, φανατικές απόψεις και διαχωρισμούς…,
“UBUNTU”…,
για όλους τους ανθρώπους, που φροντίζουν, τα εγκεφαλικά κύτταρά τους, να λειτουργούν, φυσιολογικά, να έχουν τη δυνατότητα, να συζητούν και να οδηγούνται, σε ωφέλιμα, για όλους, συμπεράσματα, για μια κοινωνία, με “ανθρωπιά”!
Και, ίσως, διερωτηθεί, κάποιος…, “δηλαδή, ο φανατισμός στο ΕΝΑ κριτήριο, αδρανοποιεί, τα κύτταρα στον εγκέφαλο και η έννοια UBUNTU, τα κάνει, να λειτουργούν φυσιολογικά;”
Ακριβώς, έτσι! Αρκεί, η έννοια, να κατανοηθεί!
Στην “οθόνη της κοινωνίας”, ο φανατισμός, καταστρέφει pixel και η έννοια “UBUNTU”, τα διορθώνει!
Όλοι, έχουμε “αξέχαστες αναμνήσεις”, απ’ την νεανική μας ηλικία, πριν, ακόμη, αρχίσουμε, να φανατιζόμαστε και να “καίμε, pixel”…,
επειδή, σε ότι κάναμε, τότε, παιχνίδι ή δουλειά, δεν είχαμε, ΕΝΑ “κριτήριο”…
και γι αυτό, ενεργοποιούσαμε, την περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται, ιππόκαμπος, όπου παράγονται τα βλαστοκύτταρα…
και “ξεχνιόμασταν”, χάναμε την αίσθηση του χρόνου, “δινόμασταν”, σ’ αυτό, που κάναμε, το απολαμβάναμε και νιώθαμε, ευτυχισμένοι…
Ύστερα, όμως, μας είπαν, ότι “μεγαλώσαμε” και, πρέπει, να αποκτήσουμε ΕΝΑ “κριτήριο”…
και μόλις, έγινε αυτό, νιώσαμε την κορτιζόλη, μέσα μας, αλλά, μαζί και το άγχος, την ανασφάλεια, τον φανατισμό, που προκαλεί η αυξημένη παρουσία της…
Δυστυχώς, δεν νιώσαμε, που ο ιππόκαμπος, άρχισε, να συρρικνώνεται…,
δεν νιώσαμε, που η παραγωγή των βλαστοκυττάρων, άρχισε να μειώνεται…
και, αρχίσαμε, να ενοχλούμαστε, απ’ τις απόψεις των άλλων…
και αρχίσαμε, να μη μπορούμε, να συζητήσουμε, έστω και “καλοπροαίρετα”, μαζί τους…
Όμως, όσο περνούν τα χρόνια, η λειτουργία της μνήμης, μειώνεται κι αρχίζουμε, να μη θυμόμαστε, καλά κι, ενδεχομένως, αργότερα, θ’ αρχίσει και η άνοια…,
αφού, οι αναμνήσεις μας, πριν αποθηκευτούν, μόνιμα, στον εγκέφαλο, περνούν, πρώτα, απ’ τον ιππόκαμπο…, που τον καταδικάσαμε, με τον φανατισμό μας, να συρρικνωθεί…
και, όταν ο ιππόκαμπος, υπολειτουργεί, χάνουμε τον προσανατολισμό μας, δεν ξέρουμε, που βρισκόμαστε…, αφού, αυτός, ρυθμίζει και ρυθμίζεται, απ’ την συμπεριφορά μας!
Όλοι θέλουμε, να παίρνουμε μέρος στο διάλογο και να συμβάλλουμε, θετικά, σ’ αυτόν…,
μπορούμε, όμως, ανατομικά, λειτουργικά; Ο ιππόκαμπός μας, το επιτρέπει;
Όταν ο ιππόκαμπος υπολειτουργεί, η “καλή προαίρεση”, δεν ωφελεί!
Κάθε φορά, που νιώθουμε, ότι η “άλλη άποψη”, είναι “ενοχλητική κι απαράδεκτη”…
και κάθε φορά, που σκεφτόμαστε, “μ’ αυτόν, δεν γίνεται, συζήτηση”…,
ας σκεφτούμε, το “κριτήριό μας”, τον ιππόκαμπο και τα βλαστοκύτταρά μας…,
έτσι κι αλλιώς, στόχος της επικοινωνίας, είναι ο συγκερασμός απόψεων και όχι, η αποδοχή ή η επιβολή, μιας άποψης και ειδικότερα, της δικής μας!